Montaż przewodów wraz z uzbrojeniem cz. III

Połączenia kołnierzowe (rys. 10-17) rur z PE wymagają wcześniejszego uformowania na końcach łączonych rur specjalnych wieńców oporowych, W tym celu końce rur podgrzewa się do temperatury plastyczności (ok. 130°C), a następnie w specjalnych formach kształtuje konieczny wieniec.

Prawidłową eksploatację przewodów wodociągowych umożliwia ich uzbrojenie, do którego zaliczamy: zasuwy, hydranty pożarowe, zdroje uliczne, odpowietrzniki, odwadniacze itp. Przed wmontowaniem należy sprawdzić ich sprawność techniczną i szczelność.

Zasuwy ze względu na kształt dzieli się na klinowe, owalne i płaskie, a ze względu na sposób połączenia z przewodem na kołnierzowe i kielichowe (rys. 10-18).

Podczas montażu zasuw, które umożliwiają otwarcie, zamknięcie lub regulację przepływu wody w przewodzie, trzeba ustawić pionowo trzpień zasuwy. Tylko po spełnieniu tego warunku można przystąpić do wykonania połączeń kielichowych bądź kołnierzowych według wskazówek omówionych wcześniej. Zasuwy montuje się w miejscach przewidzianych w projekcie, tj. przeważnie w punktach rozgałęzień. Zasuwy wbudowane w przewody podziemne mają odpowiednią obudowę chroniącą je 1 – korpus zasuwy, 2 – pokrywa, 3 – wrzeciono, i – klin, 5 – dławik, 6 – pokrętło przed zasypaniem ziemią i umożliwiającą łatwe ustawienie klucza na wrzecionie. Obudowane zasuwy kielichowe pokazano na rys. 10-19, a kołnierzowe na rys. 10-20,

Hydranty pożarowe (rys. 10-21) nadziemne i podziemne służą przede wszystkim do pobierania wody w celu gaszenia pożaru, lecz oprócz tego mogą służyć do płukania przewodów oraz do doraźnego poboru wody, np. na placach budów, przy napełnianiu polewaczek samochodowych.