Paliwa, ich rodzaje, wartości opałowe i temperatura zapłonu

W kotłach ogrzewania centralnego spala się przede wszystkim węgiel kamienny i koks oraz niekiedy drewno. W urządzeniach cieplno-energetycznych zakładów przemysłowych spala się odpady fabrykacyjne (trociny, wióry itp.) oraz paliwa gazowe i ciekłe.

O wartości paliwa stałego decyduje jakość właściwej masy węglowej oraz zawartość wody i niepalnych substancji mineralnych w tej masie. Podczas spalania substancje mineralne wilgotne pobierają ciepło, a po spaleniu tworzą popiół. Zawartość popiołu jest jedną z najważniejszych cech węgla. Węgiel dobry nie powinien zawierać więcej niż 7% popiołu, średni – 7-1-15%.

Zadaniem i celem ogrzewania pomieszczeń jest zapewnienie człowiekowi warunków dobrego samopoczucia i wydajności pracy. Podstawowymi czynnikami spełniającymi te warunki są: temperatura powietrza oraz jego wilgotność i ruch.

Człowiek oddaje ciepło przez promieniowanie do wszystkich otaczających powierzchni (np. do okien, ścian zewnętrznych), których temperatura jest niższa od powierzchni ciała, a odbiera ciepło od otaczających powierzchni o temperaturze wyższej, Każdy zdrowy organizm stara się utrzymać równowagę cieplną regulując w określonych granicach ilość oddawanego ciepła przy zachowaniu stałej temperatury ciała. Dobre samopoczucie podczas przebywania w pomieszczeniu jest uwarunkowane utrzymaniem w nim temperatury, w której wspomniana samoregu- lacja przebiega bez przykrych dla człowieka doznań.

Na podstawie doświadczeń określono i ujęto w normach najbardziej odpowiednie temperatury dla pomieszczeń zależnie od ich przeznaczenia. Według normy PN-82/B-02402 temperatury niektórych pomieszczeń ogrzewanych powinny być następujące: pokoje mieszkalne – +20°C, kuchnie – +20°C, klatki schodowe – + 8°C, ' łazienki – +25°C, pokoje biurowe – +20°C, izby szkolne – +20°C, sale gimnastyczne – -rl6°C, hale pracy ciężkiej – +12°C,