Pary gazu płynnego nie są trujące

Z każdego kilograma gazu płynnego uzyskuje się ok. 0,420 m par gazu o wartości opałowej 109-1-121 MJ/m3. Ponieważ pary gazu płynnego mają wartość opałową ok. 7 razy większą od wartości opałowej gazu miejskiego, przybory na gaz płynny muszą mieć palniki dostosowane do tej wartości opałowej. Używanie tu przyborów przeznaczonych do spalania gazu miejskiego jest niedozwolone, gdyż jest niebezpieczne dla użytkowników.

W przeciwieństwie do gazu miejskiego pary gazu płynnego są ok. 1,8 razy cięższe od powietrza. Wypływając z urządzenia nie spalone pary gazu płynnego ścielą się tuż nad powierzchnią np. podłogi, tworząc już przy stężeniu 1,5%–2,1% mieszaninę silnie wybuchową. Z tej racji butli i przyborów gazowych na gaz płynny nie wolno instalować w pomieszczeniach, których podłoga znajduje się poniżej poziomu terenu.

Pary gazu płynnego nie są trujące, lecz mogą wywołać oszo łomienie podobne do alkoholowego. Dłuższe oddychanie gazem może spowodować uduszenie wskutek braku tlenu.

W czasie pobierania gazu ciecz zawarta w butli zamienia się w parę. Do zmiany tej jest potrzebne ciepło, które zostaje pobrane z otoczenia. Z tej przyczyny temperatura ścian butli spada.

W pomieszczeniach źle ogrzewanych w zimie może zdarzyć się, że parowanie cieczy jest niewystarczające do normalnego zasilania palnika. Przeciwdziałanie temu polega na ogrzaniu powietrza w pomieszczeniu lub obłożeniu butli szmatami zmoczonymi w gorącej wodzie. W inny sposób butli podgrzewać nie wolno. Po każdej wymianie butli należy sprawdzać szczelność jej przyłączenia (za pomocą wody mydlanej) i działanie reduktora (przez obserwację płomienia palnika).