Rury, łączniki i kołnierze cz. II

Przy montażu instalacji wodociągowej wykorzystuje się fakt, że łączniki mają wewnętrzny gwint walcowy, rury natomiast nacięty gwint stożkowy o zbieżności 1 : 16 (rys. 11-15). Fakt ten ułatwia znacznie czynności montażowe i zapewnia większą szczelność połączenia.

Połączenia rur stalowych ze szwem gwintowanych – gwintowe i kołnierzowe wykonuje się zgodnie z zasadami omówionymi w rozdziale 5.

Coraz szersze zastosowanie do wykonywania instalacji wodociągowych mają rury i łączniki z PVC. Ponieważ rury te i łączniki szczegółowo omówiono w p. 4.3.1. – tutaj ograniczymy się jedynie do omówienia stosowanych połączeń.

W instalacjach wodociągowych z rur PVC stosuje się połącze- nia klejone rur i kształtek. Rozróżnia się następujące rodzaje połączeń klejonych:

– 1) łączenie dowolnych odcinków rur o jednakowych lub różnych średnicach zewnętrznych przy ukształtowaniu powierzchni sklejanych bez użycia kalibratorów,

– 2) łączenie dowolnych odcinków7 rur (jak wyżej), lecz przygotowanych uprzednio przez kształtowanie kielichów i kalibrowanie końców rur przy użyciu kalibratorów7,

– 3) łączenie rur przy użyciu łączników,

– 4) połączenia mieszane (PVC z elementami metalowymi).

W pierwszych trzech połączeniach zachodzi konieczność kształtowania powierzchni sklejanych. W tym celu wykonuje się następujące czynności. W pierwszym rodzaju połączenia koniec rury, na której zostanie ukształtowany kielich na powierzchni wewnętrznej i koniec rury wklejanej na powierzchni zewnętrznej ścina się pod kątem 20° (rys. 11-16 a). Następnie na obu końcach