Trasa miejskich sieci gazu – dalszy opis

Na skrzyżowaniu z przeszkodami terenowymi, jak: tory kolejowe, tramwajowe, drogi, nasypy itp., przejście należy wykonać w rurze ochronnej, usytuowanej współosiowo z gazociągiem, służącej do przenoszenia obciążeń zewnętrznych. Zastosowanie rury ochronnej obowiązuje również wówczas, gdy przejścia wykonuje się sposobem tunelowym za pomocą przeciskania pod przeszkodą rury przejściowej (przeciskowej). Przejścia tunelowe, jako nie zakłócające ruchu, stosuje się dość często. Grubość ścianek rury przejściowej wynika z obliczeń, a długość jej z potrzeb wykonawstwa robót. Przestrzeń między rurą przejściową i ochronną wypełnia się piaskiem lub chudym betonem. Przestrzeń między rurą ochronną i gazociągiem pozostaje zawsze wolna, a zakończenia rury ochronnej trzeba starannie uszczelnić sznurem konopnym i asfaltem.

W celu kontroli szczelności gazociągu pod przeszkodą na końcu rury ochronnej umieszcza się zawsze sączek węchowy. Przykładowo przekroczenie przeszkody terenowej przedstawia rysunek 18-2.

Podstawowym uzbrojeniem sieci miejskiej są kurki, które jako bardziej szczelne coraz częściej zastępują zasuwy. Kurki lub zasuwy muszą umożliwiać odcięcie każdego odgałęzienia, muszą także umożliwiać odcięcie i wyłączenie przejść przez przeszkody w celu łatwego usunięcia ewentualnych uszkodzeń, a na odcinkach prostych powinny być umieszczone zgodnie z potrzebami, lecz nie rzadziej niż co 2-t-4 km. W ostatnich latach zaniechano stosowania studzienek, w których dawniej umieszczano uzbrojenie sieci. Obecnie uzbrojenie zaporowe – kurki, najchętniej kuliste pełnoprzelotowe lub zasuwy, umieszcza się bezpośrednio w ziemi z oparciem o płytę fundamentową w sposób pokazany na rys. 18-3. Z obu stron zapory lub tylko z jednej jej strony, zależnie od potrzeb, umieszcza się zawsze rurę upustową z kurkiem, umożliwiającą usunięcie gazu lub odpowietrzenie remontowanego odcinka gazociągu zamkniętego zasuwami.

Leave a Reply