Ujęcia wód podziemnych

Ujęcie denne (rys. 8-4) służy do ujmowania wody spod dna rzeki. Ujęcie to składa się ze studni zbiorczej 1 oraz poziomych perforowanych filtrów 2 promieniście wciśniętych pod dnem rzeki na odpowiedniej głębokości. Woda ze studni zbiorczej, przewodem ssącym 3 jest pobierana do dalszej obróbki.

Przykładowo – ujęcie wody stojącej z jeziora naturalnego pokazano na rys. 8-5, a z jeziora sztucznego na rys. 8-6. Ujęcia wód podziemnych. Wody podziemne ujmuje się przede wszystkim za pomocą studni. Jedynie do ujmowania płytkich wód podziemnych stosuje się jeszcze poziome systemy zbiorcze (drenażowe).

Wśród studni rozróżniamy studnie kopane, abisyń- skie i wiercone. Pierwsze z nich służą do ujmowania wód podziemnych do głębokości 30 m, drugie – 20 m, a trzecie do głębokości 100 m i więcej. Studnie kopane i abisyńskie wykonuje się dla małych budynków mieszkalnych bądź poszczególnych gospodarstw, studnie wiercone dla większej liczby budynków mieszkalnych, użyteczności publicznej bądź zakładów przemysłowych. Granica nieruchomości

Lokalizacja studni na działce budowlanej (rys. 8-7) zgodnie z obowiązującymi przepisami, powinna spełniać następujące warunki: odległość studni od – granicy nieruchomości (jeżeli nie jest usytuowana jako wspólna dla dwóch posesji) powinna wynosić 7,5 m, – zbiorników nieczystości (osadników, gnojowników itp.) minimum 15,0 m, – urządzeń do rozsączania sklarowanych ścieków 70,0 m.

Studnie kopane (rys. 8-8) o ocembrowaniu z kręgów betonowych, cegły, kamienia, betonu wykonuje się najczęściej jako zapuszczane. W tym wypadku czynności związane z ich wykonaniem są następujące: najpierw wykonuje się dół o średnicy nieco większej od średnicy zewnętrznej studni do głębokości, na jaką pozwala rodzaj gruntu i poziom wody podziemnej, następnie na dnie ustawia się nóż studzienny (stalowy, drewniany bądź żelbetowy), na którym odcinkami muruje się bądź betonuje obudowę studni, lub ustawia gotowe kręgi. Obudowę studni kopanej