Ujęcia wód powierzchniowych

Oceniając źródło wody bierzemy pod uwagę jego wydajność, która powinna pokrywać zapotrzebowanie na wodę, oraz jakość wody umożliwiającą uzdatnianie według wymagań obowiązują- jących przepisów.

Ujęcia wód powierzchniowych. Wody powierzchniowe są ujmowane różnie zależnie od rodzaju zbiorowiska wody i miejscowych warunków topograficznych, geologicznych i hydrologicznych.

Ze względu na wymienione warunki najbardziej różnorodne są w swojej konstrukcji ujęcia wód rzecznych. Mogą one być: nurtowe, brzegowe, zatokowe i denne. –

Ujęcie nurtowe (rys. 8-1) stosuje się do ujmowania wód z rzek średnich i dużych, o wydajności wodociągów poniżej 200 1/s, Ujęcia te skiadają się z trzech zasadniczych elementów: wlotu (czerpni) wykonanego w nurcie rzeki 1, rurociągu 2 oraz komory zbiorczej zbudowanej na brzegu 3. Woda do komory zbiorczej dopływa grawitacyjnie lub rurociągiem lewarowym.

Ujęcie brzegowe (rys. 8-2) jest stosowane przy ujmowaniu wody z rzek o prędkości przepływu od 0,3 m/s oraz niewielkiej ilości zawiesin. Woda z rzeki, przez wloty zabezpieczone prądowe, b) podprądowe, C) po- 1 – studnia zbiorcza, 2 – poziome Illtry, 3 – rączo we [15] przewód ssący, i – pompy, S – zasuwy na i li trach poziomych (drenach) kratą rzadką 1 i kratą gęstą 3 dopływa do komory czerpalnej, skąd jest pobierana do dalszej obróbki.

Ujęcie zatokowe (rys. 8-3) ma zastosowanie przy ujmowaniu wody z rzek dużych i średnich o większym zanieczyszczeniu i złych warunkach lądowych dla wodociągów o wydajności powyżej 200 1/s. Ujęcie to składa się z dwóch zasadniczych ele- mentów, tj. zatoczki (w układzie zaprądowym, podprądowym lub poręczowym) i czerpni.