Uzbrojenie sieci cieplnej

Wykonanie wszelkich zabiegów antykorozyjnych musi być zgodne z instrukcją wydaną w tej sprawie przez Komitet Nauki i Techniki znaną pod symbolem KOR-3A. Ponieważ w sieciach cieplnych krąży stale ta samu centralnie ulepszona woda, powierzchnie wewnętrzne przewodów ciepłowniczych pozostawia się jako czarne.

Podstawowym uzbrojeniem sieci cieplnych są zasuwy. Zasuwy większych średnic (od 250 mm) muszą mieć obejścia z zaworem odciążającym, gdyż inaczej uruchomienie zasuwy dociskanej wielkim parciem wody przekraczałoby możliwości człowieka. Dla zasuw o średnicy ponad 500 mm, niezależnie od obejścia, wskazany jest oprócz napędu ręcznego napęd elektryczny.

Uzbrojenie sieci montuje się w miejscach dostępnych dla kontroli i remontu. Z tego powodu na trasie rurociągu konieczna jest często budowa studzienek (dla rurociągów o średnicy do 200 mm) lub komór (dla średnic większych). Stan uzbrojenia, jego sprawność oraz szczelność dławików sprawdza się okresowo, lecz nie rzadziej niż raz na rok.

W celu umożliwienia opróżnienia sieci z wody przewody sieci cieplnej prowadzi się ze spadkiem nie mniejszym niż 0,15%. W najniższych punktach sieci przewidujemy możliwości spuszczania wody, czyli odwodnienie, a w najwyższych odpowietrzenie. Odwodnienie sieci wykonuje się w studzience lub komorze. Urządzenie do odwadniania składa się z rury zamykanej zaworem i skierowanej do odwadniającego wpustu podłogowego. Woda z opróżnianej sieci płynie przez przykanalik do kanalizacji. Na przykanaliku montuje się zamknięcie syfonowe i zawór zwrotny burzowy. Odpowietrzenie odbywa się przez przewód odpowietrzający skierowany najpierw do góry, a następnie w dół, z wylotem poniżej poziomu otuliny rurociągów. Trzpienie zaworów: spustowego i odpowietrzającego, muszą być wyprowadzone na zewnątrz komory, do skrzynki typu hydrantowego umieszczonej na poziomie terenu. Uruchamianie tych zaworów, ze względów bezpieczeństwa (zalanie komory gorącą wodą), może odbywać się tylko z zewnątrz komory.

Leave a Reply