Konserwację urządzeń wentylacyjnych może wykonywać tylko kwalifikowana obsługa podlegająca specjaliście.
W maszynowni wentylacyjnej musi być wywieszona na widocznym miejscu instrukcja obsługi wraz z zasadami bhp. W instrukcji tej powinno być podkreślone, że przy zaobserwowaniu wibracji maszyn, uderzeń, hałasu lub objawów spalania się izolacji (swąd, dym) maszyny należy natychmiast wyłączyć z działania. Wszelkie dokręcanie śrub, drobne naprawy, jak też czyszczenie silników, pomp wentylatorów można wykonywać tylko po całkowitym unieruchomieniu maszyn przez wyłączenie prądu i po zabezpieczeniu wyłącznika przez przypadkowym uruchomieniem.
Instalacje należy utrzymywać w czystości, przy czym szczególnie jest ważna okresowa wymiana filtrów i oczyszczanie przewodów wentylacyjnych z nagromadzonych pyłów. Wymianę filtrów i czyszczenie przewodów przeprowadza się po unieruchomieniu instalacji.
Instalacja powinna być zabezpieczona przed możliwością manipulacji ze strony osób postronnych. Okresowo należy kontrolować jej stan techniczny, a co najmniej raz w roku należy dokonywać całkowitego przeglądu ze sprawdzeniem szczelności przewodów i działania aparatury kontrolno-pomiarowej.
– wyporowe tłokowe (rys. 27-1), w których organem roboczym jest tłok wykonujący ruch posuwisto-zwrotny –
– rotacyjne łopatkowe (rys. 27-2), z łopatkami wysuwanymi z wimik-a umieszczonego mimośrodowo w cylindrze.
– Wyposażenie sprężarki normalnej obejmuje:
– kompletną sprężarkę,
– przewody powietrza, wody, regulacyjne oraz uzbrojenie w obrębie samej sprężarki,
– filtry ssawne (dla sprężarki małej i średniej wydajności) umieszczone bezpośrednio na sprężarce,
– zestaw napędowy: silniki i uzbrojenie rozruchowe silnika, sanie naciągowe, komplet pasów klinowych, kolo napędzające itp.,
– komplet kluczy i narzędzi specjalnych,
– komplet części zapasowych,
– dokumentację techniczno-ruchową.
– wyposażenie sprężarki obejmuje następujące zespoły:
– zbiornik powietrza,
– chłodnicę końcową,
– filtr ssawny (montowany poza obrębem sprężarki),
– osłony mechanizmu napędowego,
– oddzielacz oleju i wody.
Do sprężania powietrza stosuje się zwykle urządzenia typowe pod względem budowy i układu (rys. 27-3). Powietrze sprężone doprowadza się do przyrządów kontrolujących ciśnienie. Ze zbiornika powietrze sprężone dopływa przewodem do instalacji zasilającej odbiorniki powietrza sprężonego. Przewód ssawny doprowadza powietrze z miejsca czerpania do króćca ssawnego w głowicy sprężarki. Małe sprężarki nie mają przewodu ssawnego, W tym wypadku filtry powietrza montowane są bezpośrednio na głowicy sprężarki. Filtr wbudowany w przewód ssawny oczyszcza ssane powietrze z zanieczyszczeń mechanicznych. Filtry powietrza instaluje się na końcu przewodu ssawnego. Powietrze sprężone odprowadza się do zbiorników przewodami tłocznymi. Na przewodzie tłocznym montuje się zawór zwrotny. Jeżeli na przewodzie tłocznym trzeba zmontować zawór wydzielający, to wówczas między sprężarką a tym zaworem powinien być wbudowany zawór bezpieczeństwa. Przewód tłoczny układa się ze spadkiem 0,5% w kierunku zaworu spustowego.
Sprężarki stałe (stacyjne) ustawia się na fundamentach wykonanych zgodnie z warunkami budowy fundamentów pod maszyny. Zakłady wytwórcze sprężarek udostępniają rysunki zabudowania sprężarek z wyposażeniem i dane niezbędne do budowy fundamentów.
Leave a reply