Wykonywanie sieci kanalizacyjnych – roboty ziemne cz. II

W wykopach nie głębszych niż 3 m zamiast rozpór z okrąglaków wolno stosować rozkręcane rozpory stalowe pod warunkiem codziennej ich kontroli i dokręcania. Należy zwracać dużą uwagę na pionowe wykonanie ścian wykopu, gdyż przy ścianach pochyłych pod wpływem parcia gruntu na deskowanie powstaje składowa pionowa siły rozpierającej, która może wysunąć rozpory i spowodować katastrofę.

W czasie wykonywania robót ziemnych i układania rur duże utrudnienie w pracy stanowi napływ wody do wykopu. Przed napływem wód powierzchniowych można zabezpieczyć się przez wysunięcie górnych bali deskowania 10 cm ponad poziom terenu i obsypanie ich ziemią. W razie niekorzystnego ukształtowania terenu stosuje się płytkie rowki odprowadzające wody desz- czowe poza teren budowy. Niezależnie od tych zabiegów w gruntach podmokłych stosuje się o d w o d n i a n i e wykopu z napływającej wody gruntowej. Przy niewielkiej ilości wody wykonuje się w dnie wykopu rowek i co kilkadziesiąt metrów studzienkę z krótkiego odcinka rury, z której .usuwa się wodę pompując ją. Jednocześnie w celu uniknięcia wymywania gruntu spoza deskowania, co może prowadzić do> zniszczenia obudowy i zawalenia się wykopu, wkłada się za bale deskowania wiązki słomy, które mają właściwości filtracyjne: przepuszczają wodę, a zatrzymują piasek. Unoszony przez wodę płynący drobny piasek nazywamy kurzawką. Jeśli dno wykopu leży znacznie poniżej poziomu wody gruntowej, należy obniżyć ten poziom przez wykonanie równolegle do wykopu szeregu odwiertów i założenie rur płaszczowych 0 300-500 mm oraz intensywne pompowanie napływającej do tego rodzaju studzienek wady. Zamiast budowy tych studzienek można stosować filtry igłowe z rur o średnicy 50 mm. W gruntach silnie nawodnionych stosuje się specjalną pionową obudowę ścian wykopu zwaną ścianką szczelną. Ścianki te wykonywane dawniej z wbijanych bali drewnianych obecnie wykonuje się z brusów stalowych (np. typu Larsena) wbijanych przez nakładki kafarami lub wibromłotami. __

Jeżeli kanały są położone bardzo głęboko, stosuje się nieraz układanie ich w chodnikach wykonanych sposobem górniczym. Wówczas przebijanie gruntu odbywa się z uprzednio wykonanych szybów wtłaczając weń za pomocą lewarów hydraulicznych metalowy cylinder zwany tarczą, za którą wybiera się urobek i wykonuje obudowę kanału z bloków prefabrykowanych. Ten sposób wykonawstwa stosuje się dla kanałów głębszych od 10 m i średnic powyżej 1,5 m położonych w gruntach bezwodnych, a zwłaszcza przy przebijaniu kanałów pod ulicami o znacznym natężeniu ruchu.