Za pomocą krat i sit usuwa się z wody przepływającej najgrubsze zanieczyszczenia fizyczne (gałęzie, liście itp.). Do zatrzymywania zanieczyszczeń drobniejszych stosuje się zbiorniki zwa- ne osadnikami, które mogą być wykonane jako poziome podłużne (rys. 9-1) i radialne (rys. 9-2) oraz pionowe. Osadniki poziome odpowiednie są przy wydajności wodociągów 30 000 i więcej m3/dobę natomiast przy wydajności mniejszej wykonuje się osadniki pionowe. Uzdatnianie wody w osadnikach polega na opadaniu na dno zanieczyszczeń cięższych od wody w sytuacji, kiedy woda oczyszczana znajduje się w osadniku w stanie spoczynku (brak przepływu) lub przepływa przez osadnik z bardzo małą prędkością. Skuteczność uzdatniania wody w wyżej omówio- nych osadnikach określa się na 70% większy procent uzdatniania wody na osadnikach (do 90%) można osiągnąć przez zastosowanie środków chemicznych zwanych koagulantami. Wytwarzają one w wodzie galaretowatą zawiesinę zlepiającą drobne zawiesiny, które jako klaczki (cięższe) szybciej opadają na dno. Najczęściej jako koagulanty stosuje się siarczan glinu i sole żelaza.
Dalsze oczyszczanie wody następuje przez filtrację w zbiornikach zwanych filtrami. Jako materiał filtracyjny najczęściej występują w nich żwirki filtracyjne, piasek i ewentualnie żwir, przez które przepływa oczyszczana woda. Uzdatnianie wody przez filtrację polega na gromadzeniu (zatrzymywaniu) zanieczyszczeń w niej zawieszonych na powierzchni piaskowego złoża filtracyjnego. Rozróżniamy filtry powolne i. pospieszne, przy czym te ostatnie dzielą się jeszcze na filtry typu otwartego
– 1 – doprowadzenie wody surowej, 2 – koryto zbiorcze, 3 – war stwa piaskowa filtracyjna, 4 – warstwa żwirowa podtrzymująca, 5 – drenaż z rur dziurkowanych, ff – odprowadzenie wody pr2e- f lltrowanej, – doprowadzenie wody do płukania, S – komora wlotowa, 9 – odprowadzenie wody po płukaniu, 10 – kanał zbiorczy odprowadzający wodę po płukaniu do kanalizacji
(rys. 9.3) i zamkniętego (rys. 9-4). Spośród tych urządzeń monter instalacji wodociągowych najczęściej w swej pracy ma do czynienia z filtrami zamkniętymi – ciśnieniowymi. Obecnie w Polosce stosuje się – z punktu widzenia konstrukcji – dwa typy filtrów pospiesznych zamkniętych pionowych – typ I
– kołnierzowy (rys. 9-5 a) o średnicy płaszczy od 406-4-600 i typ II bezkołnierzowy (rys. 9-5 b) o średnicy płaszczy od 800-4-4-2400 mm. Oprócz tego filtry pospieszne zamknięte, zależnie od usytuowania włazu kontrolnego produkuje się jako odmianę P (wdaz z prawej strony filtru) i L (właz z lewej strony filtru). Omawiane filtry są to zamknięte zbiorniki wykonane z blachy stalowej, wyposażone w jeden lub dwa włazy boczne w górny rozdzielczo-zbiorczy lej do rozdziału wody surowej i do odbioru wody brudnej po płukaniu oraz w układ drenażowy w dolnej części zbiornika składający się z dysz wkręconych w dno sitowe do odbioru wody czystej i płukania filtru.
Leave a reply