Ochrona przed korozją

W walce z korozją prawdopodobnie już wkrótce rury będą pokrywane warstwą ochronną z aluminium, gdyż metal ten w każdej temperaturze zachowuje się jako anoda w stosunku do żelaza.

Miedź jest tym metalem, który ma bardzo duży współczynnik przewodzenia ciepła i z tej racji do niedawna chętnie stosowano ją w wymiennikach ciepła. Okazało się jednak, że obecność jonów miedzi w wodzie jest niekorzystna bowiem osiadając na ściankach rur tworzą one lokalne ogniwa galwaniczne, w których katodą jest zawsze miedź, do której korodują oddając roztworowi swe dodatnie jony aluminium, cynk, żelazo ulegając w ten sposób szybszemu niszczeniu. W chwili obecnej eliminuje się więc miedź i jej stopy z instalacji wody cieplej.

Należy zauważyć, że w instalacjach ogrzewania centralnego, w których mamy do czynienia wciąż z tą samą specjalnie uzdatnioną wodą, zjawisko korozji nie występuje ani tak groźnie, ani tak szeroko jak w instalacjach wody ciepłej.

Duże straty z powodu korozji i kłopotliwa wymiana zniszczonych rur nasunęły myśl szukania ochrony przez zastosowanie metalu, który pełniłby w każdych warunkach funkcję anody i wysyłałby swe dodatnio naładowane jony w kierunku żelaza, cynku, czyniąc z nich katody i chroniąc je w ten sposób przed korozją. Metalem tym okazał się magnez Mg – miękki, srebrzysty metal o gęstości 1,74 kg/cm3. Stosuje się go jako pręty ze stopu magnezu z aluminium i cynkiem (Mg – 91%, Al – 6%, Zn – 3%) o średnicy 60 mm i długości 500 mm. Pręty te umieszcza się w wymiennikach oraz zasobnikach wody ciepłej i nazywa protektorami, a cały system ochrony przed korozją za pomocą anod magnezowych – katodową ochroną protektorową (katodową – gdyż zamienia chroniony metal w katodę).