Zasadę cięcia tlenem wyjaśnia doświadczenie Lavoisiera (czytaj Lawuazjera), który do szklanej butli wypełnionej tlenem włożył drucik z kawałkiem żarzącego się drewienka. W czasie tego doświadczenia stwierdził on, że po spaleniu się drewna drut stalowy iskrzył, paląc się dalej. Stąd wniosek, że stal w odpowiednich warunkach także się spala. Warunkiem tego jest doprowadzenie stali do temperatury zapłonu (zależy ona od zawartości węgla w stali) w atmosferze czystego tlenu. Cięcie tlenem składa się z trzech etapów:
– podgrzewania stali płomieniem gazowo-tlenowym do temperatury zapłonu,
– spalania się stali w strumieniu czystego tlenu, na tlenki żelaza (towarzyszy temu wydzielanie się ciepła),
– wydmuchiwania stopionych tlenków żelaza przez strumień tlenu w celu otrzymania szczeliny w ciętej stali.
Do cięcia metali tlenem używa się podobnie jak do spawania – palników. Różnica w budowie polega jedynie na tym, że palnik do cięcia ma dodatkowy przewód na tlen służący do cięcia. Najczęściej w praktyce używa się palników uniwersalnych, które po założeniu odpowiedniej nasadki można stosować do spawania lub cięcia (rys. 7-6). Ponadto palniki produkuje się w odmianach dostosowanych do gazów palnych. Palnik waży 3,9 kg, a całkowita jego długość wynosi 1400 mm.
Jako gazu palnego do cięcia metali najczęściej używa się acetylenu. Jest to jednak gaz stosunkowo drogi i dlatego w praktyce stosuje się także propan-butan, gaz miejski ewentualnie ziemny. Do cięcia w warunkach specjalnych, np. pod wodą, stosuje się wodór.
Przystępując do cięcia stali należy wykonać niżej opisane czynności. Przede wszystkim zapala się w palniku płomień podgrzewający podobnie jak w palniku do spawania. Następnie otwiera się przepływ tlenu tnącego. W związku ze spadkiem ciśnienia tlenu w momencie tym obserwujemy rozregulowanie się płomienia nagrzewającego (nadmiar acetylenu lub innego gazu palnego). W celu usunięcia tej wady, przy otwartym przepływie tlenu tnącego, powoli przymyka się zawór gazu palnego aż do ustalenia się poprawnego jądra płomienia. Teraz zamyka się dopływ tlenu tnącego, a palnik z płomieniem nagrzewającym przesuwa na początek linii cięcia. Po ogrzaniu materiału do temperatury zapłonu otwiera się zawór tlenu tnącego i w sposób równomierny przesuwa palnik po założonej linii cięcia. Wygaszając palnik postępuje się w kolejności odwrotnej niż w czasie zapalania. Podczas cięcia istotne jest utrzymanie palnika w stałej odległości od powierzchni ciętego elementu odległość ta powinna wynosić 2-H4 mm. W razie cięcia ręcznego w celu zachowania tej odległości stosuje się palniki umocowane na wózku (rys. 7-6).
Leave a reply