Miejska sieć ciepłownicza zasila zarówno instalacje ogrzewania centralnego, jak i instalacje wody ciepłej dlatego okazało się ekonomiczne wykorzystanie w okresie zimowym ciepła wody powrotnej o.c. do wstępnego podgrzania wody wodociągowej. Wymaga to zastosowania dwóch stopni podgrzewania wody i dwóch wymienników przeciwprądowych (typu WCW). Schemat ideowy takiego węzła cieplnego pokazano na rys. 12-11. Woda z wodociągu płynie przez wymiennik przeciwprądowy I stopnia ogrzewany wodą powrotną z ogrzewania centralnego. Wymiennik ten jest podłączony szeregowo w przewód powrotny. Następnie podgrzewana wstępnie woda płynie albo bezpośrednio do zasobnika wody ciepłej (dzieje się tak wtedy, gdy rozbiór wody jest niewielki i wydajność wymiennika I stopnia pokrywa potrzeby odbiorców) albo przy większym zapotrzebowaniu płynie z pomocą pompy (zapasową montujemy równolegle) przez wymiennik II stopnia (podłączony do miejskiej sieci ciepłowniczej równolegle z instalacją o.c.) do zasobnika wody cieplej i stąd do odbiorców. Woda gorąca z sieci miejskiej (o temp. 150°C) po oddaniu części swego ciepła w wymienniku II stopnia wraca przez wymiennik I stopnia do sieci miejskiej. Taki układ wymienników nazywamy układem szeregowo-równoległym. Jeżeli jest mały rozbiór wody i zbyt wysoka temperatura wody z wymiennika I stopnia, to czujnik Cz 1 otwiera zawór termiczny ZT kierując część wody powrotnej z o.c. bezpośrednio do sieci cieplnej. Natomiast w razie nadmiernej temperatury wody na wyjściu z wymiennika II stopnia czujnik Cz 2 przez drugi zawór termiczny ZT przy- dławia dopływ wody gorącej z sieci miejskiej do tego wymiennika. Jeżeli natomiast woda jest nadmiernie ochłodzona w przewodach cyrkulacyjnych lub w dolnej części zasobnika czujnik Cz 3 lub Cz 4 uruchamia pompę, która wzmacnia obieg cyrkulacji i podnosi temperaturę wody w zasobniku. Kryza K stawiająca opór równy oporowi obiegu cyrkulacji zapobiega zamknięciu obiegu pompowego przepływem tylko przez zasobnik ciepłej wody.
Leave a reply