Węzły cieplne

Sieć cieplna doprowadza czynnik grzejny do urządzeń odbiorczych przyjmujących i rozdzielających dostarczone ciepło. Zespół urządzeń, aparatów i przewodów łączących sieć cieplną z instalacją nazywamy węzłem cieplnym.

Urządzenia węzła cieplnego umieszcza się w wydzielonym pomieszczeniu, przeważnie podziemnym, położonym centralnie względem głównych odbiorników ciepła. Wejście do pomieszczenia w miarę możności, powinno być bezpośrednio z podwórza, a drzwi wejściowe zawsze muszą otwierać się na zewnątrz. Pomieszczenie to musi być zamykane. Z uwagi na liczbę i wymiary urządzeń oraz wygodę obsługi pomieszczenie węzła powinno być duże, przy czym szczególnie jest ważna odpowiednia jego długość wynoszącą 5,5-7 m. Niezbędna jest sprawna wentylacja nawiewno-wywiewna grawitacyjna, należyte oświetlenie światłem elektrycznym i w miarę możności dziennym. Ze względów eksploatacyjnych jest konieczne zainstalowanie w pomieszczeniu węzła przewodów wodociągowych z zaworem czerpalnym 0 20 mm i złączką do węża oraz kratki ściekowej umieszczonej w wodoszczelnej podłodze wykonanej z odpowiednim spadkiem.

Dostarczone przez sieć miejską ciepło w postaci wody gorącej (tylko o niej będzie tu mowa) może być wykorzystane przez odbiorcę bezpośrednio lub pośrednio za pomocą wymienników ciepła. Bezpośrednie wykorzystanie ciepła wody gorącej do ogrzewania pomieszczeń jest znacznie bardziej ekonomiczne niż wykorzystanie pośrednie, ale nie zawsze jest możliwe.

Przyłączenia bezpośrednie przedstawiają pewne niebezpieczeństwo dla budynku, gdyż w razie nieszczelności lub pęknięcia grzejnika woda pod wysokim ciśnieniem zacznie intensywnie wydostawać się na zewnątrz i natychmiast zamienia się w parę. Z tego powodu przyłączeń bezpośrednich nie wolno stosować w muzeach, archiwach, bibliotekach, szpitalach, żłobkach' itp. W obiektach tych najwłaściwsze jest przyłączenie pośrednie poprzez wymienniki ciepła.