W czasie działania wentylatora wytwarza się hałas, który może przenosić się przez przewody. Zapobiega się temu przez amortyzację fundamentów maszyn i izolowanie wentylatorów od przewodów za pomocą pokazanych już na rys. 26-16 rękawów brezentowych. Źródłem hałasu jest również sam ruch powietrza w przewodach. W celu wytłumienia niepożądanych dźwięków stosuje się tłumiki hałasów. Zauważono, że rozszerzenie przewodu wytłumia część hałasu. Zastosowano więc tłumiki komoro- w e z różnie ukształtowanymi przegrodami wyłożonymi materiałem dźwiękochłonnym (filc, płyty pilśniowe miękkie perforowane itp.). Przykład jednego z takich tłumików przedstawia rys. 26-18. Tłumiki komorowe zajmują dużo miejsca, którego nie zajmują tłumiki kanałowe. Tłumik kanałowy przedstawia rys. 26-19. Na tłumik ten składa się poszerzenie przewodu i wyłożenie ścian materiałem dźwiękochłonnym, a pokazane na rysunku zastosowanie przerwy powietrznej i płyty perforowanej zwiększa dzwiękjochłonność tłumika,
W walce z hałasem jest ważne również pokazane już uprzednio izolowanie akustyczne przewodów od podpór i ścian mogących przenieść drgania i dźwięki. Ogrzewanie lub ochładzanie, nawilżanie lub osuszanie powietrza przeznaczonego do klimatyzacji pomieszczeń zachodzą w urządzeniu zwanym komorą klimatyzacyjną. Powietrze do komory klimatyzacyjnej doprowadza się zazwyczaj bezpośrednio z czerpni. Filtr powietrza umieszcza się wtedy w komorze. Wentylator ustawia się za komorą klimatyzacyjną. Przekrój poprzeczny komory jest protokątem o powierzchni tak dobranej, żeby prędkość przepływu powietrza nie przekraczała 2-t-3,5 m/s. Długość komory klimatyzacyjnej zależy od wymiarów umieszczonych w niej urządzeń, zazwyczaj mieści się w granicach 5-i-7 ni.
Leave a reply