Hydranty pożarowe

Hydranty pożarowe rozmieszcza się na przewodach sieci w odległości od 80-bł00 m jeden od drugiego, wykorzystując jako najkorzystniejsze wszelkie skrzyżowania ulic (daje to możliwość podawania wody w kilku kierunkach). Obecnie najczęściej w sieci ulicznej stosuje się hydranty podziemne (rys. 10-21 a) z samoczynnym odwodnieniem, a na terenie zakładów pracy hydranty nadziemne. Przystępując do montażu wyżej wymienionego hydrantu ustawia się go na kołnierzu kolanka ze stopką, po uprzednim założeniu między kołnierze uszczelki gumowej z przekładką płócienną grubości 5 mm. Uszczelki te nie mogą wykazywać żadnych zgrubień czy sfałdowań. Następnie wykonuje się połączenie kołnierzowe i dokręca śruby zgodnie

I pokrywa do skrzynki, 2 – skrzynka, warszawski) 3 – nadstawka, 4 – kaptur na trzpień, 5 – i – sprzęgło, 2 – przedłużenie wstawka obustronnie bosa wrzeciona, 3 – kaptur, 4 – rura ochronna, 5 – prowadnica trzpienia, 6 – główka czworokątna, 7 – skrzynka uliczna l – skrzynka żeliwna, 2 – zawór grzybkowy, 3 – wrzeciono zaworu, 4 – kwadrat główki wrzeciona, 5 – korpus Hydrantu. 6 – uchwyt kłowy do stojaka hydrantowego, 7 – otwór odwadniający, 8 – kolano kielichowe ze stopką b) nadziemny

I – korpus podziemny, Z – zawór grzybkowy, 3 – otwór odwadniający, 4 – rura wznośna, 5 – korpus naziemny, i? – wrzeciono, 7 – odgałęzienia do węży pożarniczych L – nakrętka, 5 – śruba. 10 – głowica, 21 – nakrywy do odgałęzień pożarniczych z zasadą dokręcania śrub po przekątnej. Dolną część hydrantu obsypuje się żwirem, żużlem bądź tłuczniem, umożliwiając w ten sposób wsiąkanie w grunt wody odpływowej z hydrantu. Górną część, podobnie jak przy zasuwach obudowuje się skrzynką, która powinna być ustawiona równo z terenem.