Po zmontowaniu urządzenia hydroforowego z pełnym uzbrojeniem i po połączeniu z przewodem ssawnym oraz instalacją wodociągową, przystąpić możemy do jego uruchomienia. Pierwszą czynnością jest wypełnienie zbiornika powietrzem (przy użyciu sprężarki – w dużych, bądź pompki powietrznej – w małych instalacjach) aż do momentu, kiedy manometr wskaże ciśnienie 0,1 MPa. Po zamknięciu zaworu powietrznego uruchamiamy pompę, która tłoczy wodę do zbiornika aż do momentu kiedy manometr wskaże ciśnienie maksymalne. Temu ciśnieniu odpowiada najwyższy poziom wody w zbiorniku (2/3 objętości zbiornika) oraz największe sprężenie powietrza (1/3 objętości zbiornika). W tym momencie ustawiony uprzednio wyłącznik ciśnieniowy wyłącza z pracy pompę. W miarę opróżniania się zbiornika z wody, czerpanej przez użytkowników, opada w zbiorniku jej poziom, a równocześnie zmniejsza się ciśnienie. Po osiągnięciu najniższego poziomu wody, któremu odpowiada najmniejsze dopuszczalne ciśnienie, wyłącznik ciśnieniowy powoduje uruchomienie pompy. Cykl zaczyna się od nowa. Jest wskazane ze względów ekonomicznych, aby liczba włączeń pompy w ciągu godziny wynosiła 4-i-12, w związku z czym czas jednego cyklu (okres pracy i postoju pompy) wynosi 5-P15 min. W celu zapewnienia niezmiennych warunków pracy urządzenia hydroforowego należy pamiętać o konieczności okresowego uzupełniania w zbiorniku powietrza, które w czasie pracy urządzenia wypływa wraz z wodą.
Zbiorniki hydroforowe jak wszystkie zbiorniki ciśnieniowe podlegają przepisom i odbiorowi przez Urząd Dozoru Technicznego.
Leave a reply