W świetle obowiązujących przepisów spawanie odbywa się na stanowiskach roboczych w wydzielonych pomieszczeniach, czyli w spawalniach. Odstępstwa od tej zasady dopuszcza się jedynie w sytuacjach wynikających z techniki produkcji, np. spawanie instalacji ogrzewania centralnego bezpośrednio na budowie.
W spawalni powinno przypadać minimum 15,0 ms kubatury na każdego pracownika najliczniejszej zmiany, przy minimalnej wysokości pomieszczenia 3,75 m. Na każde stanowisko powinno przypadać 4,0 m2 podłogi, a odległość między stanowiskami, nie licząc szerokości przejść, co najmniej 1,0 m.
Spawalnie powinny być zaopatrzone w dobrze działającą instalację wentylacyjną. Spawacz, wykonując czynności spawalnicze, musi mieć odpowiednie wyposażenie. Wyposażenie to dzielimy na techniczne i ochrony osobistej. Wyposażenie techniczne opisano przy omówieniu poszczególnych rodzajów robót spawalniczych. Tutaj dodatkowo można uzupełnić, że każdy spawacz powinien jeszcze dysponować dziobakiem (młotkiem do odbijania żużla ze spoin) i szczotką stalową, służącą do czyszczenia spoiny z żużla i usuwania rozprysków metalu. Wyposażenie ochrony osobistej stanowi sprzęt ochronny, zabezpieczający spawacza przed szkodliwym działaniem promieni widocznych i niewidocznych oraz poparzeniem odpryskami gorącego metalu. Do pierwszych z nich zaliczamy: okulary, tarcze i hełmy z opuszczoną przyłbicą, do drugich odpowiednio szyte ubrania (zapewniające szczelność), buty ze sznurowaniem na haczyki, rękawice skórzane lub azbestowe z długimi mankietami i co najmniej o dwóch palcach, fartuchy z miękkiej skóry, azbestu lub impregnowanego brezentu dla ochrony ubrania i nakrycia głowy dla ochrony włosów (beret lub czapka). Należy tu podkreślić, że ubranie spawacza musi być suche i nie może być zanieczyszczone, ze względu na bhp, smarem lub olejem.
Zagadnienia bezpieczeństwa i higieny pracy podczas spawania i cięcia metali reguluje rozporządzenie Ministrów Pracy i Opieki Społecznej oraz Zdrowia z dnia 2 listopada 1954 r. (Dz. U. nr 51, poz. 259),
Leave a reply