Przewody i uzbrojenie instalacji powietrza sprężonego

Powietrze sprężone przesyła się do odbiorników przewodami wykonanymi z rur stalowych ze szwem (PN-74/H-74200) lub z rur stalowych bez szwu PN-80/H-74219). Połączenie rur w instalacjach powietrza sprężonego wykonuje się jako nierozbieralne, tj. za pomocą spawania. Połączenia gwintowe lub kołnierzowe stosuje się tylko do przyłączania urządzeń czerpalnych i uzbrojenia. Uzbrojenie na połączenia gwintowe stosuje się do przewodów o średnicach poniżej 50 mm i ciśnienia do 0,6 MPa.

Przewody powietrza sprężonego należy układać na wspornikach ze spadkiem 0,5% w kierunku przepływu powietrza, umieszczając w najniższych punktach zawory do spuszczania skroplin.

W celu uniemożliwienia przedostawania się wody (skroplin) z przewodu głównego do odgałęzień przyłącza się je do przewodu głównego od góry, zwykle pod kątem ostrym. Przyłączenie odgałęzień do przewodu głównego i odwodnienie przewodów powietrza sprężonego przedstawiono na rys. 27-4.

Jeśli odbiorniki wymagają bardzo czystego powietrza (np. dmuchawki do suszenia nadwozi, pistolety lakiernicze itp.), wówczas przed punktami poboru montuje się oddzielacze wody i oleju.

Oddzielacze takie (rys. 27-5) wykonuje się przeważnie z rur stalowych w zakładach produkcji pomocniczej przedsiębiorstw instalacyjnych. Główne przewody powietrza sprężonego montuje się we wspólnych ciągach lub kanałach zbiorczych z przewodami innych instalacji, np. ogrzewczych, wodnych. Uzbrojenie przewodów powietrza sprężonego, jak zasuwy, zawory spustowe, oddzielacze wody i ole- nia punktów stałych układu samokompensującego przedstawiono na rys. 27-6. Podczas montażu wydłużki muszą być rozciągane (naciąg montażowy) o połowę ich zdolności kompensacyjnej Umożliwia to dwustronną pracę wydłużek. W instalacjach powietrza sprężonego niedopuszczalne jest stosowanie wydłużek dławikowych.