Kanalizacja bytowo-gospodarcza chm’-.k kryzuje się mniejszymi przepływami, lecz dużym stężeniem ścieków i gazów kanałowych (głównie siarkowodoru IKS). Do budowy jej używa się najchętniej rur i kształtek kamionkowych obustronnie szkliwionych jako odpornych na działanie kwasów lub zasad. Szklista powłoka zapewnia ponadto dużą nieprzepuszczahrość sieci i dużą trwałość nawet w niekorzystnych warunkach zewnętrznych, np. w gruntach kwaśnych.
Rury kamionkowe, zawsze kielichowe, których połączenia oipisano w rozdz. 14, mają średnice znormalizowane 0,20 0,25 0,30 0,40 0,50 rn i długości 1,00 1,25 1,50 m.
Materiałem nie ustępującym kamionce jest cegła kanalizacyjna (prosta i klinowa) służąca do budowy bezpośrednio w wykopie kanałów dużych średnie.
Rury betonowe (patrz rys. 14-3) są dużo tańsze od kamionkowych i dlatego stosuje się je często w kanalizacji deszczowej lub ogólnospławnej, zwłaszcza że przy większych średnicach stosowanie kamionki jest niemożliwe. Rury betonowe wykonuje się jako rury kielichowe lub bezkielichowe do łączenia na zakład. Długość ich wynosi 750 i 1000 mm, W celu zmniejszenia korodującego wpływu gruntu rury betonowe i żelbetowe zabezpiecza się od zewnątrz podwójną warstwą bitumiczną. W dużych kanałach wewnętrzną powierzchnię rury powyżej poziomu ścieków zabezpiecza się warstwą asfaltową przed działaniem gazów kanałowych. Spód kanału wykonuje się wtedy ze wzmocnionej zaprawy cementowej lub wykłada płytkami klinkierowymi.
Rury betonowe wykonuje się jako rury o przekroju koiowym bez stopki łub ze stopką. Wobec dużej zmienności przepływów charaktryzującej kanalizację ogólnospławną okazało się celowe stosowanie przekrojów jajowych w czasie małych przepływów zapewniają one korzystne warunki hydrauliczne dla spływu ścieków. Rury o przekroju jajowym wykonuje się zawsze ze stopką.
Leave a reply