Zarówno wykonywanie wykopu jak układanie przewodu rozpoczynamy od najniższego punktu trasy, aby zapewnić odpływ wód, które mogą przedostać się do wykopu. Rury małych śrdnic w gruntach piaszczystych i suchych układa się bezpośrednio na dnie wykopu kielichami zwróconymi przeciwko kierunkowi przepływu i w ten spcsób, aby przynajmniej 1/4 obwodu przylegała do podłoża (rys. 15-3).
Ruch ścieków w przewodach kanalizacyjnych odbywa się grawitacyjnie pod wpływem spadku tych przewodów. Spadek przewodów z jednej strony powinien zapewniać minimalną prędkość przepływu 0,8–1,0 m/s niezbędną do dobrego samoczyszczenia się kanałów, a z drugiej strony nie może pozwalać na przekroczenie w kanałach kamionkowych i betonowych prędkości 3 m/s jako granicznie bezpiecznej dla trwałości materiału ścian. Spadki kanałów dobiera się do spadku terenu z uwagi na konieczność unikania zbyt głębokich wykopów. Spadki kanałów są na ogół małe i wynoszą kilka %o, czyli kilka metrów (1-5 m) na kilometr trasy: dlatego staranne ułożenie przewodów z zachowaniem przewidzianego w projekcie spadku ma decydujące znaczenie dla właściwej pracy i wygodnej eksploatacji kanałów.
Bezpośrednio przed opuszczeniem rury oczyszcza się dno wykopu, wybiera grunt pod kielichami i przygotowuje odpowiednie wgłębienie dla przewodu. Przygotowując dno kanału do ułożenia rury kanalizacyjnej należy szczególnie starannie usunąć wszelkie kamienie, gdyż pozostawienie ich może być przyczyną pękania ułożonych już rur.
Podłoże naturalne (ziemne) stosuje się w gruntach suchych, piaszczystych dla rur niniejszych średnic. W gruntach gliniastych i kamienistych rury układa się w podanej wyżej sposób, ale na podsypce żwirowo-piaskowej. Wymaga to oczywiście odpowiedniego pogłębienia wykopu. Dla przewodów o większym przekroju wykonuje się podłoże z tłucznia kamiennego, a w miejscach o intensywnym ruchu podłoże betonowe (rys. 15-4 b).
Leave a reply