Wodomierze montuje się. na przewodach wodnych w celu zmierzenia ilości pobranej wody w określonym budynku mieszkalnym, użyteczności publicznej bądź w zakładzie przemysłowym.
Zależnie od średnicy przyłącza wodociągowego i natężenia przepływu w instalacjach wodociągowych stosuje się w o d omierze skrzydełkowe (przy średnicy nominalnej do 40 mm), śrubowe (przy średnicy nominalnej powyżej 40 mm) i sprzężone (przy bardzo dużej nierównomierności rozbioru wody).
Najczęściej stosuje się wodomierze skrzydełkowe do przewodów poziomych. Ze względu na dopływ wody rozróżnia się wodomierze jednostrumieniowe (J) i wielostrumieniowe (W), a zależnie od warunków pracy – suchobieżne (S) i mokrobieżne (M). 'Wodomierz jednostrumieniowy suchohieżny ilustruje rys. 11-6.
Wodomierze do łączenia z przewodami na gwint produkuje się dla średnic 15, 20, 25, 30 i 40 mm i przepływu nominalnego odpowiednio 3, 5, 7, 10 i 20 m3/h, a do łączenia na kołnierz dla średnicy 50 mm i przepływu 30 mVh. Na korpusie każdego wodomierza powinny być umieszczone znaki określające co najmniej:
– nominalne natężenie przepływu (np. 7 m3/h),
– średnicę nominalą połączenia (np. 25 mm),
– kierunek przepływu wody (strzałka) oraz kierunki regulacji.
1 – wodomierz główny (śrubowy), 2 – wodomierz boczny (skrzydełkowy), 3 – zawór zmiennego obciążenia i 160 m3/h. Wymagania w zakresie oznakowania na korpusie są podobne jak dla wodomierzy skrzydełkowych.
Na przewodach o bardzo dużej nierównomierności rozbioru wody instaluje się wodomierze sprzężone. Wodomierz taki składa się z dwóch wodomierzy – śrubowego jako głównego i skrzydełkowego jako bocznego. Schemat połączeń wodomierza sprzężonego szeregowo pokazano na rys. 11-8.
Leave a reply