Zasady montażu przewodów i przyborów

Przewody odpływowe poziome układa się równolegle do ścian, a wszelkie przebicia przez przegrody wykonuje się pod kątem prostym. Przewody te układa się po najkrótszej drodze (prostymi odcinkami) i z odpowiednim spadkiem. Można je montować w piwnicy nad lub pod posadzką. W tym drugim wypadku (częściej spotykanym) przewody odpływowe wykonane z rur żeliwnych układa się na głębokości min. 30 cm licząc zagłębienie od wierzchu rury, a przy rurach z innych materiałów – min. 50 cm. Przewody odpływowe :- układane poza obrębem budynku – prowadzi się na głębokości min. 1,50 m, tj. poniżej poziomu przemarzaIności gruntu. Jeśli nie można spełnić tego warunku, to płycej układane przewody należy zabezpieczać warstwą izolacyjną o odpowiedniej grubości, wykonaną np. z żużla. Zmiany kierunku przewodów uzyskuje się przez stosowanie łuków, których minimalny promień przy przewodach głównych wynosi 10 średnic przewodu, a przy drugorzędnych 5 średnic. Przewody drugorzędne łączy się z przewodem głównym pod kątem nie większym niż 45° (rys. 14-29 a) wykonując dla każdego przewodu drugorzędnego oddzielną odnogę (rys. 14-2,9 b). Przewody poziome układa się ze spadkiem zapewniającym grawitacyjny odpływ ścieków. Spadki minimalne w granicach nieruchomości zależnie od średnicy przewodu powinny wynosić:

– 2,5% dla przewodów o średnicy – 100 mm,

– 1,5% dla przewodów o średnicy – 150 mm,

– 1,0% dla przewodów o średnicy – 200 mm,

– 0,6% dla przewodów o średnicy – 300 mm.

Przewody główne i drugorzędne na całej długości układa się z jednakowym spadkiem. Załamania spadku na tych przewodach dopuszczalne są jedynie wówczas, gdy spadek przewodu głównego przekracza 2%, a drugorzędnego 3%. Przy wyznaczeniu i sprawdzeniu spadków przewodów posługujemy się zwykłą poziomnicą i łatą z odpowiednią podkładką lub poziomnicą z wyskalowanym suwakiem (rys. 14-30), Rury, z których montuje się przewody po- ziome należy układać kielichami w kierunku przeciwnym do kierunku spływu ścieków i łączyć na połączenia kielichowe. Technologia tych połączeń zależy od rodzaju montowanych rur. Jeżeli rury żeliwne łączy się połączeniami kielichowymi, to postępuje się podobnie jak to opisano już w rozdz. 10, z tą różnicą, że do uszczelnienia połączenia używa się jedynie sznura czarnego (smołowanego) i zaprawy cementowej o konsystencji odpowiedniej do ubijania. Każda warstwa musi być ubijana dobijakiem, aż do momentu, kiedy dobijak zacznie odskakiwać.