Biologiczne oczyszczanie ścieków

Dla ochrony sączków od zapiaszczenia umieszcza się je ponadto w osłaniającej warstwie żwiru. Ciągi drenarskie układa się ze spadkiem l-i-3%o w kierunku przepływu. Głębokość założenia sączków wynosi przeważnie 0,7 -ś-1,2 m i tylko wyjątkowo dopuszcza się do 2,0 m. Z uwagi na niebezpieczeństwo zarastania sączków nie należy na terenach drenażu uprawiać roślin o głębokim systemie korzeniowym. Długość pojedynczego ciągu nie może przekraczać 20 m, łączna długość ciągów drenarskich obsługiwanych przez jedną studzienkę dozującą – 800 m. Orientacyjnie przyjmuje się, że na rozsączenie ścieków od 1 mieszkańca w przeciętnych warunkach potrzeba 15 m ciągu drenarskiego.

W celu ułatwienia napowietrzenia drenów i przewietrzania gleby końce ciągów rozsączających łączy się rurociągiem napowietrzającym z drenów 0 100 mm ułożonych na styk. Jednocześnie na końcach przewodów napowietrzających umieszczamy rury pionowe wentylacyjne, z otworami położonymi co najmniej 0,5 m ponad terenem. W praktyce najczęściej stosujemy tutaj żeliwne nasady 0 100/150 m używane do wentylacji pionów kanalizacyjnych. '

W przeciętnych warunkach drenaż rozsączający (rys. 16-5) może pracować bez oczyszczenia i przełożenia sączków około 10 lat. Innym sposobem biologicznego oczyszczania ścieków opuszczających osadniki jest przepuszczanie ich przez odpowiednio przewietrzaną (spoczywającą na rusz cif) warstwę kruszywa z kamieni albo koksu, żużla itp. W małych oczyszczalniach grubość takiej warstwy nie przekracza 2 m, a wymiar kruszywa w warstwie jest zmienny i wynosi 30-H8G mm (najgrubszy na spodzie warstwy). Ścieki rówmomiernie rozprowadzone po powierzchni złoża sączą się przez warstwę kruszywa i są oczyszczane przez bakterie tlenowe oraz mikroorganizmy pokrywające powierzchnię kruszywa flegmistą błoną czynną biologicznie. Przyjmuje się, że 1 m3 złoża może oczyścić 1 m3 ścieków w ciągu doby. Oczyszczalnię taką nazwano złożem biologicznym (rys. 16-6).