Organizowane oczyszczanie ścieków cz. II

W metodzie tej ścieki pó oczyszczeniu mechanicznym na kratach, sitach i w osadnikach wstępnych wpływają do basenu, w którym są napowietrzane powietrzem sprężonym. Z bogatej w tlen cieczy wytrąca się wtedy ldaczkov„Tata zawiesina, będąca podłożem dla rozwoju bakterii tlenowych. Wskutek ruchu cieczy wywołanego jej napowietrzaniem zawiesina ta nie może osiąść na dnie, lecz unosi się i poddaje ruchowi wody. Znajdujące się na niej bakterie tlenowe wychwytują materię organiczną ze ścieków i rozkładają na proste związki mineralne. Bakterie rozmnażają się szybko i zawiesiny przybywa. Zawiesina jest biologicznie czynna i z tej racji nazwano ją csadem czynnym.

Nadmiar ścieków sukcesywnie przepływa do następnego basenu, zwanego osadnikiem wtórnym, gdzie csad czynny opada na dno i jest usuwany do wydzielonych komór gnilnych. W komorach gnilnych podlega on fermentacji gnilnej (beztlenowej), w czasie której giną bakterie chorobowe, pasożyty i ich jaja, a przegniły osad, pozbawiony już przykrego zapachu, może być wywieziony na poletka, osuszony i sprzedany rolnikom jako wartościowy nawóz.

Jeżeli ścieki zawierają materię organiczną (np. w przemyśle mleczarskim serwatkę), pozbawioną zbyt przykrego zapachu, stosuje się z dobrym skutkiem oczyszczanie biologiczne w rowach cyrkulacyjnych (rys. 16-1) naśladując samooczyszczanie się rzek. Ruch wody w rowie jest uzyskiwany przez obracające się wokół poziomej osi szczotki Kessenera napędzane elektrycznie.

Szczotki te złożone z prętów osadzonych prostopadle do poziomego wału i zanurzone w wodzie wprawiają ją w ruch i jednocześnie rozbryzgując wzbogacają w tlen niezbędny bakteriom tlenowym dla rozkładu materii ściekowej. Woda krąży w rowie, a wytrącający się z niej osad zbiera się w specjalnym zagłębieniu rowu i jest odpompowany do komór gnilnych. Wierzchnie warstwy wody stają się coraz bardziej czyste i możtna je sukcesywnie odprowadzać do rzek.

Oczyszczalnia ścieków jest obiektem uciążliwym dla otoczenia z tego powodu lokalizuje się ją co najmniej 300-500 m poza miastem (zależnie od wielkości oczyszczalni) i odgradza obszarem zieleni. Małe indywidualne oczyszczalnie domowe należy również odsunąć od budynków i lokalizować w zieleni.