W trakcie łączenia się powietrza z tlenem węglowodory zawarte w gazie spalają się na dwutlenek węgla C02 i wodę HaO (w postaci pary wodnej). Objętość tych spalin jest większa od ob jętości spalanego gazu. Dodając niepalne składniki powietrza, jak np. azot, oraz uwzględniając powiększanie się objętości gazów w miarę wzrostu temperatury zauważymy, że objętość spalin musi być dość znaczna. Przykładowo można podać, że przy spaleniu 1 m3 metanu CH4 otrzymujemy 10,5 m3 spalin (odnosząc do warunków normalnych).
Zgodnie z przepisami wszystkie odbiorniki gazu o zapotrzebowaniu mocy cieplnej większej niż 11,6 kW powinny mieć odprowadzenie spalin na zewnątrz budynku specjalnym przewodem spalinowym.
Przewody spalinowe składają się z rur spalinowych i kanałów spalinowych wykonanych w ścianie wewnętrznej. Niekiedy, wyjątkowo, odprowadzamy spaliny rurą spalinową bezpośrednio przez ścianę budynku na zewnątrz.
Spaliny zawierające jako jeden z produktów spalania parę wodną nie powinny na swej drodze do wylotu komina tracić zbyt wiele ciepła, gdyż jest to powodem nie tylko zmniejszenia ciągu, ale wykraplania się pary wodnej i zawilgocenia ścian. Z tych- względów droga spalin do- wylotu powinna być jak najkrótsza.
Rurę spalinową wykonuje się najczęściej z blachy stalowej grubości 0,6 mm ocynkowanej. Połączenie rury spalinowej z odbiornikiem gazu musi zapewniać szczelność, a więc nieprzedosta- wanie się spalin do pomieszczenia. Uzyskujemy to przez odpo- wiedni występ w obudowie odbiornika (widoczny na rys. 19-14) lub w razie jego braku przez stosowanie przylutowanego kołnierza obejmującego wylot odbiornika. Przy wykonywaniu rury odlotowej od kąpielowego pieca gazowego odcinek prosty pionowy nad piecem nie może być krótszy niż 22 cm. Przejście w odcinek poziomy można wykonywać tylko lukiem o łagodnym wygięciu, Odcinek poziomy musi mieć spadek co najmniej 5% w kierunku odbiornika. Łączna długość rury spalinowej nie może przekraczać 2 m. Wymagania te określają wysokość zawieszenia pieca gazowego. Połączenie rury spalinowej z kanałem spalinowym w kominie musi zapewniać szczelność i nie może zwężać przekroju kanału. W tym celu, żeby zabezpieczyć się przed zbyt głębokim wysunięciem rury, przylutowujemy punktowo na rurze kołnierz blaszany, który utrzymuje odpowiednią odległość, a całość połączenia uszczelniamy gliną i przykrywamy rozetą. Właściwe i nie' właściwe wykonanie ilustruje rys. 19-13.
Leave a reply