Typizacja elementów i produkcja na skład

Kierunkiem rozwojowym uprzemysłowienia robót montażowych w zakresie instalacji, pozwalającym na seryjną produkcję prefabrykatów – jest ich typizacja. Możliwość wdrożenia typizacji w zakresie konstrukcji instalacyjnych wynika z kolei z szeroko realizowanej w naszym kraju typizacji konstrukcji budowlanych. .

Powyższe rozwiązania mają zasadniczy wpływ na charakter opracowań projektów instalacyjnych. Dotychczasowe projekty – do wykonawstwa tradycyjnego oraz prefabrykacji indywidualnej {realizowanej na podstawie rysunków roboczych wykonanych na podstawie obmiaru z natury) miały charakter opracowań technologicznych. Wdrożenie typizacji w zakresie instalacji umożliwia opracowanie projektów instalacyjnych w formie projektów kon- strukycjnych, tzn. projektów nie wymagających wykonywania pracochłonnych rysunków roboczych z natury. Taka metoda projektowania instalacji zapewnia jednoczesne lub prawie równoczesne wznoszenie budynku z montażem elementów instalacyjnych, pod warunkiem produkowania tych ostatnich „na skład’'. Na skład produkuje się między innymi zbiorniki hydroforowe, elementy wymienników ciepła, podgrzewacze pojemnościowe, nagrzewnice, filtry, przepustnice, elementy rurowe, kolana, wydłuż- ki, kołnierze, haki, wsporniki, uchwyty, podpory itp. Na skład produkuje się również i poddaje wstępnemu montażowi komplety ustępowe, wannowe, umywalkowe, zlewozmywakowe itp.

Masowo produkowane elementy gotowe przechowuje się w magazynach stanowiących zaplecze materiałowe uprzemysłowionych robót instalacyjnych. Zaplecze materiałowe zapewnia ciągłość prac montażowych, bez przestojów, jakie w tradycyjnym montażu powodowały np. niekorzystne warunki atmosferyczne w czasie dużych mrozów niemożliwe było przygotowywanie elementów instalacji na placu budowy.