Odwadniacze i zawory

Zdroje uliczne służące do zaopatrywania ludności w wodę bezpośrednio z sieci wodociągowej montuje się w pobliżu budynków mieszkalnych (odległość noszenia wody nie powinna przekraczać 50-75 m), na targowiskach itp. Ustawia się je na studzience wykonanej najczęściej z kręgów' betonowych o 0 80 cm z pokrywą i włazem. Tak ustawiony zdrój uliczny, w ramach studzienki, łączy się z siecią wodociągową odcinkiem rury o 0 32 mm, uzbrojonej w zawór przelotowy, umożliwiający wyłączenie zdroju, i w wodomierz określający ilość zużytej wody (rys. 10-22).

Odpowietrzniki montuje się w studzienkach na głównych przewodach wodociągowych – magistralach w celu umożliwienia usunięcia z nich gromadzącego się powietrza. Tę samą rolę na przewodach rozdzielczych spełniają hydranty ustawione w najwyższych punktach sieci. Odpowietrzniki ustawia się w górnych punktach sieci i łączy z kołnierzem kształtki wmontowanej w przewód. Najczęściej stosuje się odpowietrzniki kulowe samoczynnie działające.

– 2 – wylot, 2 – kolumna, 3 – rura doprowadzająca wodę, i – trzpień zasuwy, S – podstawa z zamknięciem dopływu wody, 6 – zasuwa, 7 – wodomierz, il – zawór odcinający, S – doprowadzenie wody, W – kręgi betonowe, 32 – pokrywa żelbetoiwa, 12 – płyta betonowa, 23 – pokrywa włazu, 14 – wypełnienie z betonu, 15 – chudy beton

Odwadniacze podobnie jak odpowietrzniki montuje się tylko na magistralach w najniższych jej punktach. Umożliwiają one odwodnienie przewodów (np. przed przystąpieniem do usunięcia awarii) jak również usunięcie nagromadzonego w rurach osadu. Zależnie od warunków miejscowwch odwadniacze mogą być łączone z kanalizacją przez syfon lub z hydrantem, przez który wypompowuje się wodę z przewodu.

Zawory zwrotne zabezpieczające jednokierunkowy przepływ wody w przewodzie montuje się najczęściej na połączeniach domowych, jeżeli w instalacji jest większe ciśnienie, np. przy zastosowaniu urządzenia hydroforowego. Zawory zwrotne większych średnic są przystosowane do połączeń kołnierzowych.