Systemy i układy sieci wodociągowych

Zgodnie z ustaleniami norm rozróżnia się dwa systemy sieci wodociągowych – system obwodowy (rys. 10-5 a), nazywany także obiegowym zamkniętym lub pierścieniowym i system rozgałęziony (rys. 10-5 b), nazywany niekiedy promienistym lub końcowym. O zakwalifikowaniu sieci wodociągowej do jednego z wymienionych systemów decyduje ułożenie prze w od ó w. Sieć obwodowa charakteryzuje się układem przewodów w formie zamkniętych figur geometrycznych, co zapewnia warunki dopływu wody do każdego punktu sieci z co najmniej dwóch kierunków. Cecha ta jest wykorzystywana w czasie awarii określonego odcinka sieci. Sieć rozgałęziona natomiast ze względu na swoją konstrukcję (przewody wodociągowe tworzą gałęzie nie połączone ze sobą) umożliwia jedynia jednokierunkowy przepływ wody, tj. od magistrali do przewodów rozdzielczych, a następnie połączeń domowych.

Zależnie od przeznaczenia sieci omówionych systemów mogą stanowić sieć wodociągową: komunalną, miejską, wiejską, przemysłową, przeciwpożarową itp. Montując sieć wodociągową stosuje się rury wykonane z żeliwa, stali, żelbetu i tworzyw sztucznych.

Najczęściej do budowy sieci wodociągowej stosuje się rury i kształtki żeliwne ciśnieniowe, zabezpieczone z zewnątrz i wewnątrz przeciwkorozyjną powłoką ochronną ze .smoły pogazowej na gorąco. Rury żeliwne ciśnieniowe ze względu na kształt dzielą się na:

– rury proste bez odgałęzień,

– proste z odgałęzieniami,

– zakrzywione po luku bez odgałęzień. a ze względu na stosowane połączenia na

– prostki kołnierzowe i kielichowe oraz

– kształtki kielichowo-kołnierzowe.

Systemy i układy sieci wodociągowych – dalszy opis

Prostki produkuje się w dwóch klasach LA i A, przy czym ścianka w klasie A jest o 10% grubsza niż w klasie LA. W klasie LA produkuje się prostki kielichowe o średnicy 504-1000 mm, grubości ścianek 6,74-22,5 mm i długościach 20004-.5000 mm) a w klasie A odpowiednio 504-1000 mm, 7,3-i-24,8 mm, i 25004-6000 mm. W klasie A produkuje się prostki kołnierzowe o średnicy 804-1000 mm, grubości ścianek 8,6-4-27,0 mm oraz długościach 3000 i 4000 mm. Wykaz rodzajów prostek i kształtek podano w tabeli 10-1.

Omówione wyżej rury i kształtki żeliwne ciśnieniowe poddaje- się 15-sekundowemu działaniu ciśnienia próbnego o wartości zależnej od średnicy nominalnej – podanego w tabeli 10-2.

Biorąc pod uwagę fakt, że rury żeliwne nie są odporne na uderzenia, charakteryzują się małą wytrzymałością na zginanie, w warunkach kiedy te właściwości mają decydujące znaczenie zamiast rur żeliwnych stosuje się rury stalowe.

Rury stalowe stosuje się do budowy przewodów wodociągowych na terenach objętych szkodami górniczymi, w gruntach nawodnionych, przy przejściach przez rzeki, pod torami kolejowymi i tramwajowymi itp. oraz do przewodów, które pracują przy ciśnieniu roboczym powyżej 1,0 MPa. Rury te układane w ziemi wymagają bardzo starannej izolacji przeciwkorozyjnej od we-

Program podukcji nie przewiduje wytwarzania znormalizowanych kształtek stalowych. W związku z tym wykonuje się je z odcinków blach stalowych spawanych (odpowiednio wyprofilowanych) najczęściej bezpośrednio na budowie bądź w zakładach produkcji pomocniczej.

Rury żelbetowe stosuje się na przewody wodociągowe o ciśnieniu roboczym 0,2-h0,4 MPa, tj. do budowy niskociśnieniowych przewodów tranzytowych. Produkuje się je o średnicach 500-f- 1200 mm i długościach 3000–5000 mm jako kielichowe i o końcach bosych, łączonych specjalnymi nasuwkami żelbetowymi i pierścieniami gumowymi.

Ponadto w wykonawstwie sieci wodociągowych stosuje się rury z tworzyw sztucznych – rury polietylenowe i z polichlorku winylu, które omówiono w p. 4.2 i 4.3.1.