Urzqdzenia do centralnego przygotowywania wody ciepłej
W budynkach grupujących większą liczbę odbiorników wody cieplnej centralne przygotowanie wody ciepłej i dostarczenie jej przewodami do poszczególnych odbiorników jest bardziej ekonomiczne niż instalowanie wielu miejscowych urządzeń do grzania wody. Przygotowanie wody ciepłej może być bezpośrednie (przez podgrzewanie jej w kotłach) lub pośrednie przez podgrzewanie jej w wymiennikach ciepła. Czynnikiem przenoszącym ciepło z kotłowni własnej, rejonowej lub z elektrociepłowni jest woda gorąca (wyjątkowo para). Zespół wymienników wody ciepłej może zaopatrywać w nią jeden, kilka budynków lub całe osiedle. Dostarczanie wody ciepłej z jednego wspólnego węzła zwanego grupowym (osiedlowym) ma wprawdzie tę wadę, że wydłuża jej drogę do odbiorców (co zwiększa zużycie energii i powoduje dodatkowe straty ciepła), lecz ma także ogromne zalety jak oszczędność urządzeń i ekonomia eksploatacji. W węźle takim jest ułatwione centralne odgazowanie i uzdatnienie chemiczne wody pobieranej z wodociągu, mające na celu zmniejszenie jej właściwości korozyjnych.
W obecności wody metale podlegają niszczeniu wskutek zjawisk elektrochemicznych. W wyniku niejednorodnej struktury metalu powstaje na jego powierzchni wiele lokalnych ogniw galwanicznych. Anody tych ogniw oddają wodzie dodatnie jony metalu w tych miejscach następuje ubytek metalu zwany korozją wżerową. Korozji zapobiega się nakładając na powierzchnię metalu powłoki ochronne z farb, tworzyw sztucznych lub z innego metalu bardziej odpornego na korozję. Jednym z tych metali jest cynk, który nałożony na powierzchnię rur stalowych zabezpiecza je przed korozją, nawet jeżeli są w nim rysy i odpryski, ale pod warunkiem, że woda nie jest zbyt ciepła. Na styku cynk-żelazo powstaje bowiem ogniwo galwaniczne, w którym anodą jest cynk i tylko on ulega niszczeniu. Niestety okazało się, że w temperaturze 60–70°C następuje zmiana biegunów i anodą staje się żelazo, które oddaje wodzie swe dodatnio naładowane jony. W tych warunkach niszczenie rur stalowych z uszkodzoną (np. porysowaną) warstwą cynku przebiega szybciej niż rur czarnych, które w ogóle nie mają warstwy cynku.