Kotłownia ogrzewań parowych niskiego ciśnienia

Budowa kotłowni, składu paliwa, składu żużla, komina i czo- pucha, ustawienie kotłów, pomieszczenia pomocnicze, urządzenia wentylacyjne itp. są takie same jak w instalacjach wodnych i wykonuje się je zgodnie z odpowiednimi wytycznymi projektowania.

Uzbrojenie kotłów parowych różni się jednak zasadniczo od uzbrojenia kotłów wodnych. Kotły parowe łączy się z przewodami inaczej niż kotły wodne. W rozdz. 21 omówiono podstawowe elementy wchodzące w skład uzbrojenia i wyposażenia kotłów parowych niskiego ciśnienia. Bardzo ważnymi elementami są urządzenia sygnalizujące przekroczenie maksymalnego dopuszczalnego dla danej instalacji ciśnienia lub braku wody w kotle. Elementami takimi są np. gwizdawki. Najczęściej stosowane obecnie gwiz- dawki ciężarkowe składają się z dwudzielnej obudowy zakończonej u góry wylotem gwizdkowym. Dolna część obudowy ma gwint zewnętrzny umożliwający wkręcenie gwizdawki w kocioł. Wewnątrz obudowy na sworzeń nakłada się ciężarki odpowiednio do wartości ciśnienia roboczego kotła. Gwizdawka ciśnienia powinna sygnalizować stan, w którym ciśnienie pary w kotle zbliża się do wartości maksymalnej. Gwizdawka braku wody powinna sygnalizować, jeżeli stan wody w kotle obniży się do najniższego poziomu dopuszczalnego. Na rys. 24-4 przedstawiono umieszczenie gwizdawek ciśnienia pary i braku wody przy jednym kotle, na rys. 24-5 – przy kilku kotłach.

Pojedynczy kocioł parowy łączy się bezpośrednio z przewodami parowymi i z przewodami skroplin. Połączenie większej liczby kotłów z przewodami parowymi i skroplin wykonuje się za pomocą rozdzielaczy.