Rodzaje paliw gazowych

Paliwa gazowe mogą być pochodzenia naturalnego – wydobywane z ziemi, lub sztucznego – otrzymywane w zakładach przemysłowych. Do paliw gazowych naturalnych zaliczamy gaz ziemny oraz nie mające większego znaczenia gazy: kopalniany i błotny.

Z paliw sztucznych gazowych najszersze zastosowanie ma gaz węglowy, zwany świetlnym oraz podobny do niego gaz koksowniczy. Pewne zastosowanie ma również gaz wodny używany jako domieszka do tych gazów.

Gaz ziemny towarzyszy złożom ropy naftowej. Skład jego podlega pewnym wahaniom zależnie od charakteru złoża. W naszych warunkach składa się on głównie z metanu CH4 w ilości 97% oraz etanu C2HS w ilości 0,7% ponadto zawiera ok. 2% azotu, po 0,1% propanu C3H8 i butanu C4H10. Ponieważ zawartość gazo- liny, czyli propanu, butanu i węglowodorów wyższych rzędów nie przekracza tu 20 g/m3, gaz ten nazywamy bezgazolinowym (BG). Jeżeli ilość pary wodnej, będącej szkodliwą domieszką do gazu ziemnego, jest tak mała, że nie zachodzi niebezpieczeństwo jej wykroplenia się, to gaz taki nazywamy suchym.

Gaz ziemny dostarczany do instalacji powinien być suchy. Gaz ziemny nie jest trujący i nie ma zapachu, co sprawia, że stosuje się sztuczne nawanianie go, gdyż wtedy łatwiej jest wykryć jego ulatnianie się z instalacji.

Gaz ziemny jest wysokokaloryczny, ma wartość opałową około 35 MJ/m3. Gaz ten jest lżejszy od powietrza – gęstość jego wynosi około 0,75 kg/m3. W składzie gazu ziemnego znajduje się propan C3H8 i butan C4H10. Większe ilości tych gazów uzyskuje się podczas rafinacji ropy naftowej. Gazy te można wydzielić uzyskując mieszaninę propanu i butanu. Mieszanina ta ma bardzo dużą wartość opałową wynoszącą 100-j-120 MJ/m3, a jednocześnie daje się łatwo skroplić i przechowywać w temperaturze otoczenia człowieka, w naczyniach cienkościennych w stanie skroplonym pod ciśnieniem par własnych. Z tej przyczyny gaz ten nazwano gazem płynnym. Ma on szerokie zastosowanie w gazyfikacji bezprzewodowej i w turystyce. Gaz płynny jest bezwonny i nietrujący. Jest on cięższy od powietrza – w warunkach normalnych pary tego gazu mają gęstość około 2,3 kg/m3, a więc nie unosi się on do góry, a zbiera przy podłodze lub w zagłębieniach terenu i jako silnie wybuchowy jest bardzo niebezpieczny.