Sposoby wykonywania izolacji ciepłochronnej przewodów

Roboty izolacyjne rozpoczyna się po zakończeniu robót budowlanych związanych z robotami montażowymi, zakończeniu robót montażowych, przeprowadzeniu prób szczelności, w razie potrzeby również „na gorąco”.

Kształt zewnętrzny izolacji – całkowitej konstrukcji – powinien odpowiadać zewnętrznym kształtom zainstalowanego elementu lub urządzenia. Przy nakładaniu zapraw izolacyjnych temperatura powietrza nie może być niższa niż 5°C, a przy nakładaniu płaszcza ochronnego z zaprawy cementowej nie może być niższa niż 0°C.

Przy nakładaniu wyrobów formowanych lepik bitumiczny powinien być podgrzany do temperatury 180°C. Powierzchnie metalowe przewodów i elementów instalacyjnych przed nałożeniem izolacji ciepłochronnej należy zabezpieczyć powloką przeciwkorozyjną. Grubość wykonanej izolacji powinna odpowiadać grubości określonej w dokumentacji.

Podczas montażu materiały izolacyjne powinny być zabezpieczone przed zawilgoceniem. Powierzchnie zewnętrzne izolacji właściwej należy zabezpieczyć płaszczem ochronnym.

Zależnie od miejsca zlokalizowania przewodów i urządzeń grzewczych stosuje się następujące rodzaje płaszczy:

– a) płaszcz z zaprawy azbestowo-cementowej dla przewodów i urządzeń zmontowanych w kanałach,

– b) płaszcz z blachy stalowej ocynkowanej lub z blachy aluminiowej dla przewodów i urządzeń montowanych napowietrznie,

– c) płaszcz z papy na folii aluminiowej dla przewodów i urządzeń zmontowanych w kanałach i budynkach,

– d) płaszcz gipsowo-klejowy dla przewodów i urządzeń zmontowanych w budynkach,

– e) płaszcz z tworzyw sztucznych dla przewodów i urządzeń zmontowanych w kanałach i budynkach pod warunkiem uzyskania atestu dla ich stosowania.

Płaszcz gipsowo-klejowy dla przewodów i urządzeń zmontowanych w budynkach maluje się dwukrotnie farbą olejną. Obowiązujące dane i zalecenia dotyczące izolacji ciepłochronnej i płaszczy ochronnych zawiera: BN-71/6755-04.