Przygotowanie krawędzi przedmiotów do spawania

Przystępując do zapalenia palnika jako pierwszy otwiera się zawór tlenu, a następnie dopiero zawór acetylenu. W płomieniu acetylenowo-tlenowym wyróżnia się trzy zasadnicze strefy charakteryzujące się inną temperaturą – jądro, strefę odtleniania i kitę płomienia (rys. 7-8). Dobrze wyregulowany płomień charakteryzuje się ostrym zarysem jądra. W takim wypadku najwyższa temperatura 3100°C panuje wewnątrz strefy odtleniają- cej tuż za jądrem. Podczas działania palnika mogą się zdarzyć niżej opisane nieprawidłowości.

– 1. Palnik zaczyna strzelać. Mogą być tego dwie przyczyny niewłaściwe dokręcenie poszczególnych części palnika lub nadmierne jego nagrzanie. Pierwszą usuwamy po ochłodzeniu palnika przez powtórne zmontowanie, drugą poprzez ochłodzenie palnika w wodzie przy lekko otwartym zaworze tlenu.

– 2. W czasie pracy może nastąpić cofnięcie się płomienia. Należy wtedy natychmiast zamknąć obydwa zawory, a przed powtórnym zapaleniem płomienia przedmuchujemy palnik przy lekko otwartym zaworze tlenu.

– 3. Podczas spawania może mieć miejsce zatkanie dzioba palnika. Należy wtedy zamknąć zawory i za pomocą kalibrowanych wierteł lub igieł z drutu mosiężnego lub miedzianego oczyścić wylot. Ewentualne zanieczyszczenie dzioba palnika odpryskami stopionego metalu, po zgaszeniu płomienia, usuwa się przez pocieranie dzioba o kawałek miękkiego lub zwęglonego drewna. ’

Przygotowanie krawędzi przedmiotów do spawania. Jest to bardzo ważna czynność poprzedzająca samo spawanie. Przygotowanie to obejmuje: czyszczenie łączonych krawędzi z rdzy, farb, tłuszczów itp. oraz nadanie im wymaganego kształtu, co zależy od grubości łączonych elementów i przewidzianego rodzaju połączenia. Blachy grubości do 1 mm spawa się po wygięciu brzegów blach {rys. 7-9) bez używania spoiwa. Wysokość wywinięcia równa się około dwóm grubościom blachy. Do spawania blach większych gru- Rys. 7-9. Sposób przygo- bości stosuje się następujące rodzaje spoin, grubości do l mm [3] które wymagaj przygotowania krawędzi jak na rys. 7-10:

– przy grubości 1-H4 mm – spoinę w kształcie litery I (rys. 7-10 a),

– przy grubości 4-1-15 mm – spoinę V (rys. 7-10 b),

– przy grubości powyżej 15 mm – spoinę X (rys. 7-10 c).

Technika spawania gazowego

W łączeniu blach o dużej grubości stosuje się jeszcze spoiny TJ lub podwójne U (rys. 7-10 d), a przy łączeniu elementów nie- równej Szerokości (należy- ukosować element węższy) spoinę Va V lub K (rys. 7-10 e). Jeśli spawa się blachy o różnej grubości, to blachę grubszą ścina się z łagodnym spadkiem (1:5) do grubości blachy cieńszej, co ułatwia poprawne wykonanie spoiny.

Rodzaj złączy spawanych zależy od wzajemnego położenia łączonych elementów względem siebie, Najczęściej stosowane złącza pokazano na rys. 7-11. Stosowane spoiny różnych kształtów (wynik przygotowania krawędzi) mogą być czołowe (rys. 7-12) lub pachwinowe (rys. 7-13).

Używane do spawania gazowego spoiwa (druty) produkowane o grubościach od 1-1-6,3 mm należy dobierać wg gatunku spawanej stali zgodnie z wytycznymi katalogu wyrobów i urządzeń spawalniczych wydanego przez Ministerstwo Przemysłu Ciężkiego.

Technika spawania gazowego. W spawaniu gazowym stosuje się trzy podstawowe sposoby wykonywania połączeń: w lewo, w prawo i w górę (rys. 7-14). Spawając w lewo palnik przesuwa się w lewą stronę przyszłej spoiny i prowadzi przed palnikiem spoiwo (drut), którym wykonujemy niewielkie ruchy pionowe. W ten sposób spawa się blachy cienkie o grubości do 4 mm. Do zalet tego sposobu należy zaliczyć: łatwość opanowania oraz uzyskiwanie spoin o gładkim i regularnym nadlewie do wad zalicza się zbyt duże zużycie gazów i małą wydajność.

Spawając w prawo palnik przesuwa się w prawą stronę, a spoiwo (drut), którym wykonuje się ruchy wahadłowe, utrzymuje się między wykonaną już spoiną a palnikiem. Sposób ten stosuje się do spawania blach grubości powyżej 4 mm. Do zalet tego sposobu należy zaliczyć: większą wydajność niż spawanie w lewo oraz lepsze właściwości spoiny, która pod działaniem płomienia stygnie i krzepnie powoli (zmniejsza możliwość powstawania naprężeń spawalniczych).

Spawając w górę palnik przesuwa się od dołu ku górze prowadząc przed nim spoiwo (drut). Wten sposób spawa się przy pionowym ustawieniu krawędzi spawanych charakteryzuje się on dużą wydajnością i małym zużyciem gazów oraz zapewnia dobre przetopienie całej grubości spawanych elementów przy równocześnie małym ich odkształceniu.