Category Bez kategorii

Ogrzewanie promiennikami podczerwieni

W ostatnich latach coraz częściej do ogrzewania zaczyna się stosować gazowe lub elektryczne promienniki podczerwieni, których schematy podano na rys. 23-19, Promienniki (piece gazowe lub elektryczne o bardzo wysokiej temperaturze) stosuje się do ogrzewania dużych i wysokich pomieszczeń oraz do ogrzewania stanowisk roboczych na wolnej przestrzeni. to

Read More >

Pośrednie podgrzewanie wody użytkowej – dalszy opis

Miejska sieć ciepłownicza zasila zarówno instalacje ogrzewania centralnego, jak i instalacje wody ciepłej dlatego okazało się ekonomiczne wykorzystanie w okresie zimowym ciepła wody powrotnej o.c. do wstępnego podgrzania wody wodociągowej. Wymaga to zastosowania dwóch stopni podgrzewania wody i dwóch wymienników przeciwprądowych (typu WCW). Schemat ideowy takiego węzła cieplnego pokazano na rys. 12-11. Woda z wodociągu płynie przez wymiennik przeciwprądowy I stopnia ogrzewany wodą powrotną z ogrzewania centralnego. Wymiennik ten jest podłączony szeregowo w przewód powrotny. Następnie podgrzewana wstępnie woda płynie albo bezpośrednio do zasobnika wody ciepłej (dzieje się tak wtedy, gdy rozbiór wody jest niewielki i wydajność wymiennika I stopnia pokrywa potrzeby odbiorców) albo przy większym zapotrzebowaniu płynie z pomocą pompy (zapasową montujemy równolegle) przez wymiennik II stopnia (podłączony do miejskiej sieci ciepłowniczej równolegle z instalacją o.c.) do zasobnika wody cieplej i stąd do odbiorców. Woda gorąca z sieci miejskiej (o temp. 150°C) po oddaniu części swego ciepła w wymienniku II stopnia wraca przez wymiennik I stopnia do sieci miejskiej. Taki układ wymienników nazywamy układem szeregowo-równoległym. Jeżeli jest mały rozbiór wody i zbyt wysoka temperatura wody z wymiennika I stopnia, to czujnik Cz 1 otwiera zawór termiczny ZT kierując część wody powrotnej z o.c. bezpośrednio do sieci cieplnej. Natomiast w razie nadmiernej temperatury wody na wyjściu z wymiennika II stopnia czujnik Cz 2 przez drugi zawór termiczny ZT przy- dławia dopływ wody gorącej z sieci miejskiej do tego wymiennika. Jeżeli natomiast woda jest nadmiernie ochłodzona w przewodach cyrkulacyjnych lub w dolnej części zasobnika czujnik Cz 3 lub Cz 4 uruchamia pompę, która wzmacnia obieg cyrkulacji i podnosi temperaturę wody w zasobniku. Kryza K stawiająca opór równy oporowi obiegu cyrkulacji zapobiega zamknięciu obiegu pompowego przepływem tylko przez zasobnik ciepłej wody.

Read More >

Schemat węzła z wymiennikiem ciepła

Zawór elektromagnetyczny jest urządzeniem wrażliwym i łatwo ulega uszkodzeniu montuje się go więc pomiędzy dwoma dodatkowymi zaworami odcinającymi i stosuje obejście zamknięte trzecim zaworem.

Read More >

Ścieki bytowo-gospodarcze i przemysłowe

Zaliczamy do nich ścieki ściśle związane z codziennym życiem ludzi w gospodarstwach domowych i ich bytowaniem oraz ścieki z niektórych zakładów użyteczności publicznej, jak np. pralni, łaźni. Ze względu na źródło są one zawsze zanieczyszczone pływającymi częściami stałymi: fekaliami oraz odpadkami pochodzenia roślinnego i zwierzęcego (resztki pokarmów, warzyw, owoców, papier itp.), mają wiele zanieczyszczeń w stanie koloidalnym i rozpuszczonym oraz różne drobnoustroje (w tym bakterie).

Read More >

Przylqcza wodociqgowe – dalszy opis

Połączenie z trójnika w budownictwie mieszkaniowym wykonuje się stosunkowo rzadko (nieduży przepływ wody). Przebieg jego wykonania jest następujący. W odwodnionym przewodzie ulicznym wycina się odcinek rury o długości równej długości trójnika zwiększonej o głębokość kielicha. Po usunięciu wyciętej rury nakłada się nasuwkę dwukielichową na koniec przewodu od strony bosego końca trójnika i przystępuje do montażu sa mego trójnika. W tym celu między bosy koniec trójnika i przeciętą rurę przewodu wbija się klin, który dociskając kielich trójnika do przewodu umożliwia wykonanie jego uszczelnienia. Następnie usuwa się klin, a uprzednio założoną nasuwkę przesuwa w takie miejsce, aby objęła równocześnie bosy koniec trójnika i przewodu ulicznego. W celu umożliwienia wykonania ziączy nasuwkę unieruchamia się raz z jednej, drugi raz z drugiej strony (rys. 11-5). Po ki w czasie drugostronnego uszczei- ” tw ' ji niania kielicha 129] v ' wykonaniu wyżej omówionych trzech połączeń przystępuje się do montażu zasuwy kielichowej połączonej z kielichem trójnika przy użyciu wstawki obustronnie bosej (rys. 10-21). Zmontowanie zasuwy i jej zamknięcie umożliwia nawodnienie przewodu ulicznego i wykonywanie dalszego odcinka przyłącza wodociągowego.

Read More >

Odwadniacze i zawory

Zdroje uliczne służące do zaopatrywania ludności w wodę bezpośrednio z sieci wodociągowej montuje się w pobliżu budynków mieszkalnych (odległość noszenia wody nie powinna przekraczać 50-75 m), na targowiskach itp. Ustawia się je na studzience wykonanej najczęściej z kręgów' betonowych o 0 80 cm z pokrywą i włazem. Tak ustawiony zdrój uliczny, w ramach studzienki, łączy się z siecią wodociągową odcinkiem rury o 0 32 mm, uzbrojonej w zawór przelotowy, umożliwiający wyłączenie zdroju, i w wodomierz określający ilość zużytej wody (rys. 10-22).

Read More >

Podział urzqdzeń wody ciepłej

Przygotowanie wody ciepłej może odbywać się w urządzeniach miejscowych, zaopatrujących poszczególne mieszkania lub w urządzeniach centralnych, zaopatrujących w ciepłą wodę budynki lub zespoły budynków.

Read More >

Ogrzewanie przez promieniowanie

Jeżeli dokona się podziału ogrzewań zależnie od sposobu oddawania ciepła otoczeniu, to rozróżnić można ogrzewanie konwekcyjne (przez unoszenie ciepła) i ogrzewanie przez promieniowanie.

Read More >

Instalacje ogrzewania parowego niskiego ciśnienia

Przemiana cieczy w parę, zwana parowaniem, odbywa się w każdej temperaturze. Każdy wie dobrze, że w lecie po deszczu, chodniki szybko wysychają także w czasie mrozów parowanie odbywa się, lecz znacznie wolniej. Parowanie jest zjawiskiem powierzchniowym, a szybkość parowania cieczy w powietrzu jest tym większa, im większa jest powierzchnia swobodna cieczy i im mniej jest w powietrzu pary nad cieczą. Szybkość parowania zależy także od rodzaju cieczy.

Read More >

Stopy metali nieżelaznych

Stopy miedzi są najbardziej rozpowszechnionymi stopami technicznymi. Dzielą się na mosiądze i brązy. Mosiądz jest stopem miedzi i cynku, o zawartości cynku 20-b45%. Barwa złotożółta lub czerwonożółta. Gęstość mosiądzu wynosi 8,3-P8,5 g/cm3, a temperatura topnienia 890-bl000°C. Mosiądz wykazuje dobre właściwości odlewnicze, dobrą plastyczność (na zimno i na gorąco), dobrą skrawalność i lepsze właściwości wytrzymałościowe niż miedź. Charakteryzuje go również duża odporność na korozję. Dzięki tym właściwościom stosuje się go w produkcji prętów, cienkich blach i rur oraz wszelkiego rodzaju elementów stanowiących uzbrojenie instalacji dla wody, pary itp. Znakowanie mosiądzów polega na użyciu znaków pierwiastków chemicznych, np. CuZn 30 (30% cynku w stopie miedzi).

Read More >

Rodzaje surówki do produkcji metali żelaznych

Żelazo zaliczane do metali ciężkich ma gęstość ok. 7,88 g/cm3, temperaturę topnienia 1535°C, barwę srebrzystobialą, odznacza się dobrą kowalnością i dużymi właściwościami magnetycznymi.

Read More >