Układy wężownic stosowanych w sufitowych płaszczyznach grzejnych przedstawiono na rys. 23-20. W ogrzewaniu sufitowym często stosuje się w jednym pomieszczeniu kilka wężownic rurowych przyłączonych do wspólnego pionu (rys. 23-20 c). Gałązki poziome łączące wężownice z pionami nie powinny się krzyżować.
Read More >
W dolach gnilnych dwukomorowych objętość pierwszej komory wynosi 2/3, a objętość drugiej komory 1/3 całkowitej objętości dołu. W dolach trzykomorowych objętość pierwszej komory wynosi 1/2, a dwóch pozostałych po 1/4 całkowitej objętości dołu.
Read More >
Wydajność pomp tłokowych omówionych wyżej zależy od ich średnicy i prędkości poruszania tłoka. Pompa skrzydełkowa (rys. 8-14 a) składa się z korpusu o kształcie cylindrycznym mającym w dolnej części króciec ssawny, a w górnej króciec tłoczny, do których przy montażu podłączamy odpowiednio przewody ssawny i tłoczny. Wewnątrz korpusu nad otworem króćca ssawnego znajduje się rozwidlona ścianka, w której znajdują się zawory ssawne. Na ściance rozwidlonej opiera się oś pompy ze skrzydełkami zaopatrzonymi w zawory tłoczne, którym ruch nadajemy ręcznie dźwignią. Zakres jej ruchu jest ograniczony kątem 90°. Podczas ruchu dźwigni w prawo w lewej komorze pompy występuje podciśnienie, otwiera się lewy zawór ssawny i ta część wypełnia się wodą. Przy odwrotnym ruchu dźwigni woda jest zasysana w analogiczny sposób do prawej komory pompy, a woda uprzednio zassana do lewej komory pompy przy otwartym lewym zaworze tłocznym przepływa do przestrzeni nadskrzydełkowej, a następnie wypychana dalszymi porcjami wody, tłoczona jest do rurociągu.
Read More >
Ciepło potrzebne do celów ogrzewania centralnego otrzymuje się przez spalanie w kotłach różnego rodzaju paliw. Spalanie odbywa się na ruszcie w komorze paleniskowej kotła, a powietrze do spalania doprowadza się do paleniska za pomocą ciągu naturalnego (kominowego) lub sztucznego. Głównymi paliwami sto sowanymi w ogrzewnictwie są paliwa stałe naturalne: węgiel kamienny, brunatny, torf i drewno oraz paliwo sztuczne: koks, pół- koks i brykiety.
Read More >
W ostatnich latach coraz częściej do ogrzewania zaczyna się stosować gazowe lub elektryczne promienniki podczerwieni, których schematy podano na rys. 23-19, Promienniki (piece gazowe lub elektryczne o bardzo wysokiej temperaturze) stosuje się do ogrzewania dużych i wysokich pomieszczeń oraz do ogrzewania stanowisk roboczych na wolnej przestrzeni. to
Read More >
Miejska sieć ciepłownicza zasila zarówno instalacje ogrzewania centralnego, jak i instalacje wody ciepłej dlatego okazało się ekonomiczne wykorzystanie w okresie zimowym ciepła wody powrotnej o.c. do wstępnego podgrzania wody wodociągowej. Wymaga to zastosowania dwóch stopni podgrzewania wody i dwóch wymienników przeciwprądowych (typu WCW). Schemat ideowy takiego węzła cieplnego pokazano na rys. 12-11. Woda z wodociągu płynie przez wymiennik przeciwprądowy I stopnia ogrzewany wodą powrotną z ogrzewania centralnego. Wymiennik ten jest podłączony szeregowo w przewód powrotny. Następnie podgrzewana wstępnie woda płynie albo bezpośrednio do zasobnika wody ciepłej (dzieje się tak wtedy, gdy rozbiór wody jest niewielki i wydajność wymiennika I stopnia pokrywa potrzeby odbiorców) albo przy większym zapotrzebowaniu płynie z pomocą pompy (zapasową montujemy równolegle) przez wymiennik II stopnia (podłączony do miejskiej sieci ciepłowniczej równolegle z instalacją o.c.) do zasobnika wody cieplej i stąd do odbiorców. Woda gorąca z sieci miejskiej (o temp. 150°C) po oddaniu części swego ciepła w wymienniku II stopnia wraca przez wymiennik I stopnia do sieci miejskiej. Taki układ wymienników nazywamy układem szeregowo-równoległym. Jeżeli jest mały rozbiór wody i zbyt wysoka temperatura wody z wymiennika I stopnia, to czujnik Cz 1 otwiera zawór termiczny ZT kierując część wody powrotnej z o.c. bezpośrednio do sieci cieplnej. Natomiast w razie nadmiernej temperatury wody na wyjściu z wymiennika II stopnia czujnik Cz 2 przez drugi zawór termiczny ZT przy- dławia dopływ wody gorącej z sieci miejskiej do tego wymiennika. Jeżeli natomiast woda jest nadmiernie ochłodzona w przewodach cyrkulacyjnych lub w dolnej części zasobnika czujnik Cz 3 lub Cz 4 uruchamia pompę, która wzmacnia obieg cyrkulacji i podnosi temperaturę wody w zasobniku. Kryza K stawiająca opór równy oporowi obiegu cyrkulacji zapobiega zamknięciu obiegu pompowego przepływem tylko przez zasobnik ciepłej wody.
Read More >
Zawór elektromagnetyczny jest urządzeniem wrażliwym i łatwo ulega uszkodzeniu montuje się go więc pomiędzy dwoma dodatkowymi zaworami odcinającymi i stosuje obejście zamknięte trzecim zaworem.
Read More >
Zaliczamy do nich ścieki ściśle związane z codziennym życiem ludzi w gospodarstwach domowych i ich bytowaniem oraz ścieki z niektórych zakładów użyteczności publicznej, jak np. pralni, łaźni. Ze względu na źródło są one zawsze zanieczyszczone pływającymi częściami stałymi: fekaliami oraz odpadkami pochodzenia roślinnego i zwierzęcego (resztki pokarmów, warzyw, owoców, papier itp.), mają wiele zanieczyszczeń w stanie koloidalnym i rozpuszczonym oraz różne drobnoustroje (w tym bakterie).
Read More >
Połączenie z trójnika w budownictwie mieszkaniowym wykonuje się stosunkowo rzadko (nieduży przepływ wody). Przebieg jego wykonania jest następujący. W odwodnionym przewodzie ulicznym wycina się odcinek rury o długości równej długości trójnika zwiększonej o głębokość kielicha. Po usunięciu wyciętej rury nakłada się nasuwkę dwukielichową na koniec przewodu od strony bosego końca trójnika i przystępuje do montażu sa mego trójnika. W tym celu między bosy koniec trójnika i przeciętą rurę przewodu wbija się klin, który dociskając kielich trójnika do przewodu umożliwia wykonanie jego uszczelnienia. Następnie usuwa się klin, a uprzednio założoną nasuwkę przesuwa w takie miejsce, aby objęła równocześnie bosy koniec trójnika i przewodu ulicznego. W celu umożliwienia wykonania ziączy nasuwkę unieruchamia się raz z jednej, drugi raz z drugiej strony (rys. 11-5). Po ki w czasie drugostronnego uszczei- ” tw ' ji niania kielicha 129] v ' wykonaniu wyżej omówionych trzech połączeń przystępuje się do montażu zasuwy kielichowej połączonej z kielichem trójnika przy użyciu wstawki obustronnie bosej (rys. 10-21). Zmontowanie zasuwy i jej zamknięcie umożliwia nawodnienie przewodu ulicznego i wykonywanie dalszego odcinka przyłącza wodociągowego.
Read More >
Zdroje uliczne służące do zaopatrywania ludności w wodę bezpośrednio z sieci wodociągowej montuje się w pobliżu budynków mieszkalnych (odległość noszenia wody nie powinna przekraczać 50-75 m), na targowiskach itp. Ustawia się je na studzience wykonanej najczęściej z kręgów' betonowych o 0 80 cm z pokrywą i włazem. Tak ustawiony zdrój uliczny, w ramach studzienki, łączy się z siecią wodociągową odcinkiem rury o 0 32 mm, uzbrojonej w zawór przelotowy, umożliwiający wyłączenie zdroju, i w wodomierz określający ilość zużytej wody (rys. 10-22).
Read More >
Przygotowanie wody ciepłej może odbywać się w urządzeniach miejscowych, zaopatrujących poszczególne mieszkania lub w urządzeniach centralnych, zaopatrujących w ciepłą wodę budynki lub zespoły budynków.
Read More >
