Archive for the ‘Bez kategorii’ Category
Magazynowanie gazu
Zużycie gazu podlega znacznym wahaniom. Zmienia się ono w poszczególnych porach roku, dniach tygodnia, a zwłaszcza w ciągu doby. W nocy zużycie gazu jest najmniejsze, wzrasta ono w ciągu dnia i osiąga maksimum w godzinach popołudniowych. W celu pokrycia zapotrzebowania maksymalnego gazownie przechowują wyprodukowany gaz w specjalnych zbornikach. Jednym z rodzajów zbiorników do przechowywania gazów o małym ciśnieniu jest zbiornik teleskopowy (rys. 17-1) o przekroju kołowym wykonany z blachy stalowej. Składa się on z kilku członów (pierścieni) teleskopowo wysuwających się do góry, gdy dopływ gazu jest większy od rozbioru i opadających w przeciwnym razie. Ostatni człon, nazywany dzwonem, jest zamknięty od góry. Pierścienie i dzwon poruszają się po prowadnicach opartych o konstrukcję zewnętrzną.
Konwektory i grzejniki promieniujące
Konwektory są to grzejniki z rur grzejnych ożebrowa- nych i obudowanych specjalną obudową. Praktycznie oddają one ciepło tylko przez konwekcję. Grzejnik jest umieszczony zazwyczaj w dolnej części obudowy. Powietrze pomieszczenia, wchodzące od dołu na całej szerokości, ogrzewa się od powierzchni grzejnych i opuszcza obudowę przez górne otwory wylotowe. Wskutek przepływu ciepłego powietrza w konwektorze istnieje silny ruch powietrza, który znacznie powiększa przejmowanie ciepła z powierzchni grzejnych. Wydajność cieplną reguluje się przepustnicą dławiącą przepływ powietrza przy wylocie. Konwektory wykonuje .się jako typowe w specjalnych wytwórniach lub na podstawie projektów indywidualnych w przedsiębiorstwach instalacyjnych. Na rys. 21-11 przedstawiono kilka typów konwektorów produkcji krajowej. Dopuszczalne ciśnienie robocze konwektorów podaje producent wynosi ono przeważnie do 1,6 MPa.
Jakość wody do picia i na potrzeby gospodarcze cz. II
Co do ostatniego z przytoczonych warunków szczegółowych warto dodać, że wodę czerpaną z urządzeń wodociągowych stanowiących własność państwa, zawierającą mniej fluorków niż 0,5 mg/dm3, należy fluorkować zgodnie z warunkami, które określa państwowy wojewódzki inspektor sanitarny. Woda pod względem bakteriologicznym powinna spełniać następujące warunki:
Instalacje wodociągowe i kanalizacyjne
Konserwacja instalacji wodociągowej polega na sprawdzaniu szczelności przewodów, uzbrojenia, regulacji płuczek ustępowych, zabezpieczaniu uszkodzonych rur ocynkowanych, spuszczaniu wody z fragmentów instalacji narażonych na zamarznięcie, odmrażaniu instalacji itp. '
Instalacje wodociągowe i kanalizacyjne – rozwinięcie
Podczas konserwacji instalacji kanalizacyjnej w miarę potrzeb należy przeprowadzać oczyszczanie wpustów, osadników deszczowych oraz syfonów przy przyborach sanitarnych. Te ostatnie czyści się przez odkręcenie korka w dolnej części syfonu i prze- pchanie go miękkim drutem. Rozbieralne syfony butelkowe oczyszcza się przez odkręcenie dolnej części, zwanej osadnikiem, i usunięcie znajdujących się tam zanieczyszczeń. W razie stwierdzenia niedrożności przewodu odpływowego należy próbować przepchać go grubym, ale giętkim drutem (bądź specjalną sprężyną) wprowadzonym do przewodu poprzez najbliższy otwór rewizyjny lub podejście. Jeżeli tego typu zabiegi nie dają pożądanego rezultatu, należy orientacyjnie określić miejsce, w którym nastąpiło zapchanie i dany odcinek przewodu zdemontować.
Instalacje ogrzewania centralnego – rozwinięcie
W konserwacji instalacji ogrzewania centralnego do ważniejszych prac należą kontrola i bezzwłoczne usuwanie zauważonych nieszczelności przewodów, grzejników, dwuzlączek itp., wymiana uszkodzonej lub zniszczonej izolacji cieplnej rur, dokręcanie zluzowanych dławików, śrub połączeń kołnierzowych i wymiana szczeliwa uzbrojenia, czyszczenie i malowanie farbą ochronną powierzchni przewodów i urządzeń, 'ewentualna wymiana lub umocowanie uchwytów i podwieszeń oraz konstrukcji nośnych urządzeń. Szczególną uwagę należy zwrócić na prawidłowe działanie zaworów bezpieczeństwa oraz innego rodzaju uzbrojenia instalacji ogrzewania centralnego. Działanie to w dużym stopniu zależy od szczelności uzbrojenia. Jeżeli zamknięte zawory przepuszczają czynnik grzejny, to musimy je wymontować, a następnie rozebrać i docierać. Docieraniu podlegają części, które powinny do siebie dokładnie przylegać, a więc np. stożki, gniazda.
Instalacje mieszkaniowe cz. II
W niedużych mieszkaniach, w których niewielkie straty ciepła wynoszą ok. 5000 watów, zamiast opisanych wyżej urządzeń kotłowych istnieje możliwość zastosowania wężownicy w trzonie kuchennym. W małym trzonie kuchennym można pomieścić wężo- wnieę wykonaną z dwóch rur (stykających się ze sobą) średnicy 40 mm. Przeciętna długość wężownicy (rys. 23-3) wynosi ok. 3 m {a -i- b + c) 2.
Instalacje gazu
Instalacje i urządzenia gazu wymagają specjalnej opieki, gwarantującej jej pełną szczelność oraz prawidłową pracę urządzeń gazowych. Jest to konieczne ze względu na trujące i wybuchowe właściwości gazu. Ewentualne nieszczelności przewodów lub połączeń rur wykrywa się przez smarowanie ich wodą mydlaną. W miejscu nieszczelności wydobywający się pod ciśnieniem gaz tworzy bańki mydlane. W razie stwierdzenia nieszczelności należy dany fragment instalacji zdemontować i wykonać na nowo. Nieszczelności kurków gazowych przeważnie usuwa się przez dotarcie czopa, a w razie dużego zużycia przez wymianę kurka na nowy.
Instalacja grawitacyjna
Kotły% ogrzewań grawitacyjnych (przeważnie żeliwne członowe lub stalowe typu S-4WK) oprócz uzbrojenia i osprzętu omówionych w rozdziale 21, zabezpiecza się przed wzrostem temperatury i ciśnienia. Połączenia urządzeń z przewodami wykonuje się w tego typu instalacjach zgodnie z ogólnie obowiązującymi zasadami montażu przewodów (rur). Wszystkie przewody układa się tak, aby powietrze w czasie napełniania i ruchu instalacji miało swobodny dopływ do naczynia wzbiorczego.
Gazomierze cz. III
Gazomierze ustawia się na wysokości umożliwiającej odczytanie wskazań licznika. W razie umieszczenia gazomierza na ścianie spód gazomierza powinien znajdować się na wysokości najwyżej 1,8 m nad podłogą. Gazomierzy nie wolno ustawiać bliżej niż 1 m od pieców i otwartego płomienia. Ze względu na możliwość cofnięcia się płomienia gazu długość przewodu od gazomierza do najbliższego odbiornika gazu nie może być mniejsza niż 3 m.
Działanie wentylatora a hałas
W czasie działania wentylatora wytwarza się hałas, który może przenosić się przez przewody. Zapobiega się temu przez amortyzację fundamentów maszyn i izolowanie wentylatorów od przewodów za pomocą pokazanych już na rys. 26-16 rękawów brezentowych. Źródłem hałasu jest również sam ruch powietrza w przewodach. W celu wytłumienia niepożądanych dźwięków stosuje się tłumiki hałasów. Zauważono, że rozszerzenie przewodu wytłumia część hałasu. Zastosowano więc tłumiki komoro- w e z różnie ukształtowanymi przegrodami wyłożonymi materiałem dźwiękochłonnym (filc, płyty pilśniowe miękkie perforowane itp.). Przykład jednego z takich tłumików przedstawia rys. 26-18. Tłumiki komorowe zajmują dużo miejsca, którego nie zajmują tłumiki kanałowe. Tłumik kanałowy przedstawia rys. 26-19. Na tłumik ten składa się poszerzenie przewodu i wyłożenie ścian materiałem dźwiękochłonnym, a pokazane na rysunku zastosowanie przerwy powietrznej i płyty perforowanej zwiększa dzwiękjochłonność tłumika,